Tired of heeling

08

Kunnen triggers in dit stuk voorkomen!!

De klas stroomt vol. Ik heb al een paar vreemde gezichten gezien, maar trek mij er niet zo van aan. "goedemorgen iedereen" zegt meneer Jansen. "misschien hebben jullie het al gezien, maar wij hebben een nieuwe leerling in de klas. Wil je even naar voren komen?" Ik sta op en loop naar voren. "hallo allemaal, ik ben Esmee van de Graaf. Ik woon in Rhoon samen met mijn broer en zijn vrienden. Ik heb niet echt hobby's en kom hier mijn laatste jaar havo afmaken." zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk en ga daarna weer zitten. Ik hoor wat geroezemoes. de meeste gaan over mijn broer en of ik het zusje van Robbie ben. Ik negeer het en bekijk iedereen een beetje. Achterin valt mij iemand op, een meisje met lang blond haar. Jezus zij is mooi. Ik maak per ongeluk oogcontact en ik merk dat ik heel erg staar. Ze kijkt mij aan en glimlacht zacht. Nee, dit kan niet. Dit gevoel in mijn buik mag ik niet hebben. Het is een meid, Esmee. Hou op. denk ik bij mezelf. de dag gaat langzaam voorbij. Mijn gedachtes zitten alleen maar bij het meisje. In de pauze is ze naar mij toegelopen en heeft ze zichzelf voorgesteld. Meave heet ze. Ze woont in Rotterdam bij haar vader. Het klikte gelijk tussen ons en ze heeft met mij de dag doorgebracht. Dit was erg fijn, ze liet de school zien en waar alle lokalen zijn, welke docenten wel leuk zijn en welke niet etc. Elke keer als haar hand per ongeluk die van mij raakte kreeg ik een apart gevoel in mijn maag. Soms leek het alsof zij dat ook kreeg, maar dat zal ik mij vast verbeeld hebben. Dit kan toch niet, denk ik bij mezelf. Het is een paar uur geweest en je doet alsof je smoorverliefd bent. En, op meiden vallen kan helemaal niet, dat hoort niet.

De laatste bel ik gegaan en ik sta bij mijn kluisje, ik heb Robbie al gebeld of hij mij op kan halen. "heey Esmee, mag ik je wat vragen?" hoor ik achter me. Ik draai me om en daar staat ze. "ja tuurlijk" zeg ik. "Zou ik misschien je nummer mogen? dan kunnen we een beetje overleggen over school en zo en  welke lessen we hebben" vraag ze aan mij. "ja Goed idee" al lopend wisselen we nummers uit. we blijven buiten nog even kletsen als ik de auto van mijn broer zie. Ik neem afscheid en loop naar de auto. Ik zie al een glimlach op het gezicht van Robbie. "Zo, ik zie dat je al vrienden hebt gemaakt." zegt hij vrolijk. "klopt" zeg ik kortaf. Ik voel me verschrikkelijk. Ik merk dat ik nu al gevoelens begin te krijgen, maar dat hoort helemaal niet. Ik hoor jongens leuk te vinden...Onderweg heeft Robbie nog wat vragen gesteld waar ik simpel antwoord op heb gegeven. 

timeskip 1 week

Robbie heeft me net opgehaald van school. De gevoelens voor Meave worden met de dag erger. We zijn constant samen wat ik ontzettend leuk vind, maar het hoort niet. Eenmaal thuis loop ik direct naar boven. Ik voel paniek opkomen en ren naar de badkamer. "nee, nee, nee. Niet nu alsjeblieft" zeg ik zacht huilend tegen mezelf. Ik ben zo lang clean geweest en nu dit. Waarom ben ik niet gewoon normaal, denk ik bij mezelf. Ik kijk in de spiegel, en walg van mezelf. Zou het beter zijn als ik er niet meer ben? vorige week was alles nog goed. waarom voel ik mij dan opeens zo ontzettend slecht. Zonder er bij na te denken pak ik het potje uit de kast. Met trillende handen doe ik hem open en leg alle pillen in mijn hand. Ik doe ze allemaal in mijn mond en slik het door. Weer kijk ik in de spiegel. Wat doe ik mijzelf aan? Laat ik nou echt Robbie in de steek? en Raoul, en de andere jongens? Ik voel een raar gevoel opkomen en zak op de grond. De deur van mij kamer gaat open en er bonst iemand op de badkamer deur. "Esmee, wat ben je aan het doen? Doe die deur nu open." hoor ik vaag een paniekerige stem zeggen. Ik hoor nog net dat het Matthy is. Ik probeer op de staan maar het lukt niet maar is ook niet nodig, Matthy heeft de deur al een trap gegeven en loopt nu naar binnen. "godsamme Esmee, wat heb je gedaan?" vraagt hij in paniek als hij mij ziet zitten. Antwoorden kan ik al niet meer, ik zak steeds verder weg en alles word steeds waziger. Matthy kijkt om zich heen en ziet het lege potje pillen. "nee, nee, nee Esmee wat heb je gedaan!" zegt hij in volle paniek. (ps, in dit boek heeft Matthy een verpleegkunde opleiding gedaan.) Hij pakt me op en zet me voor de wc. Hij stopt een vinger in mijn keel en laat me overgeven. Hij rent snel naar zijn kamer om wat spulletjes op te halen, zodat ik niet naar het ziekenhuis hoef. langzaamaan voel ik dat mijn zicht beter word. Matthy gaat voor mij zitten en kijkt mij doordringend aan. "Esmee." zegt hij streng. Lichtelijk beschaamd kijk ik hem in zijn ogen aan. "Ik ga je nu een paar vragen stellen. Ik wil dat je ze zo snel mogelijk beantwoord, duidelijk?" ik knik met mijn hoofd. 

"hoe oud ben je?" 

"zeventien"

 "waar kom je vandaan" 

"Eindhoven"

"Wie is je broer"

"Robbie van de Graaf" 

"waar zit je op school"

"Rotterdam"

"waar woon je"

"in Rhoon, Bij mijn broer en beste vrienden"

Matthy knikt en staan op. "Heel goed meisje, kom we gaan naar beneden en jij gaat op de bank liggen. Zal ik Robbie bellen of hij hierheen kan komen?" vraagt hij als ik op de bank lig. "nee hij heeft een belangrijke meeting. Kan je Raoul bellen?" Hij knikt en loopt naar de keuken. "hij komt er aan. Ik wacht tot hij hier is en dan ga ik ook weg. goed?" Ik knik en doe mijn ogen dicht. Hij gaat naast mij zitten, legt mijn hoofd op zijn schoot en gaat met zijn honden door mijn haar. "blijf maar rustig liggen lieverd. Het komt allemaal goed, wij zijn er voor je, we houden van je en laten je echt niet in de steek." ik merk dat ik steeds rustiger begin te worden en ik dwaal steeds meer af. Vaag op de achtergrond hoor ik een deur open gaan. "Heey Matthy, wat is er aan de hand?" Aan zijn stem te horen is het Raoul, maar ik doe gewoon alsof ik slaap. "Vanmiddag toen Esmee terugkwam van school had ze een inzinking. Wat er precies is gebeurt kan ze beter zelf vertellen. Maar ze wou niet dat Robbie kwam, omdat hij in een belangrijke meeting zit. Dus vroeg ze of jij wou komen." Matthy staat op en legt mij goed neer op de bank. "Slaapt ze nu?" hoor ik Raoul zeggen. "ja volgensmij wel. Maak haar zo maar wakker, maar ik moet nu gaan. Zie je vanavond." ik hoor de deur dichtgaan en merk dat iemand naar mij gaat zitten, op precies dezelfde manier dat Matthy deed. Terwijl Raoul met zijn hand door mijn haar gaat probeert hij mij wakker te maken. "Hee esje. Word je wakker?" vraagt hij op een lieve toon. Ik draai me om en doe mijn ogen open. Gelijk komen er tranen en begin ik zacht te huilen. 

"waarom is het allemaal zo moeilijk raoul"