Thadeo Alvaro Estevez

Chapter 30

Thadeo's POV

Dahan dahan siyang pumasok sa silid na inookupa ni Lula. His heart thumped rapidly as he saw her laying peacefully on the bed. Nakatagilid ito habang naka alalay ang isang kamay sa tiyan nito.

Hinila niya ang isang upuan palapit sa kama. Napangiti siya sa matinding kasiyahan habang pinagmamasdan ito. Her eyes are swollen from crying. Nadagdagan na din ang timbang nito dala na rin nang pagdadalantao nito. But he still look beautiful carrying their children. Yes, children. Sinabi na sa kaniya ni Cleo na triplets ang nasa sinapupunan ni Lula. Punong puno nang kasiyahan ang puso niya para sa kanilang dalawa ni Lula.

Another set of twins? At triplets pa. He was overjoyed by the news. But at the same time, hindi niya maiwasang makaramdam nang awa at kaba para dito. She manage to take care of their unborn children by herself. Alam niya na hindi madali ang kalagayan nito ngayon. Hindi rin niya maiwasang sisihin ang sarili. He should be with her on her pregnancy. Noong unang nagbuntis ito kina Goldie at Miles, nasa malayo lang siya at tinatanaw ang pag bubuntis nito. Although he sends her gifts and secretly took care of all her needs while she's pregnant, he knew it's still not enough. Ipinangako niya noon sa sarili niya na sa susunod na pagbubuntis nito ay naka alalay na siya dito. Ngunit hindi na nangyari iyon ngayon. Hindi niya maimagine ang naging pag hihirap nito sa unang buwan nang pag bubuntis nito.

Ngunit ngayon ay nandito na siya at hindi na siya aalis pa sa tabi nito. He will take care of her hanggang sa araw na maipanganak nito ang kanilang mga anak.

Ipinapangako niyang hindi na sila magkakawalay ni Lula.

Lula stired and slowly opened her eyes. Sandali siyang nagpanic nang makita na gising na ito. Ngunit imbes na matakot ito sa kaniya gaya nang naging reaksyon nito kanina, nakita niya nang mangilid ang mga luha nito sa mata nito.

Hindi niya inaasahan ang susunod na gagawin nito. And then she smiled sofly. Nawala ang takot na kanina pa niya nararamdaman. Hindi na rin niya maiwasan ang mapaluha at mapangiti.

In that very moment he knew Lula accepted him again to be with her life. Napaka saya nang puso niya nang mga sandaling iyon.

"L-Love..."

Hindi na niya napigilan ang sarili nang marinig ang mga katagang iyon sa mga labi ni Lula. He kneel at her side at cupped her hands. Wala na siyang pakialam kahit pa umagos nang masagana ang kaniyang mga luha. Napakatagal niyang hinintay ang sandaling ito na muling mahawakan si Lula. Pakiramdam niya ay muling nagkaroon nang buhay ang katawan niya. Before he was like a living dead. Nabubuhay na lamang siya para sa mga anak. There were times that he felt like ending his miserable life. He realized, living without her is so unbearable. He love his children but Lula is his life. Depression is slowly killing him. Nawawalan na siya nang ganang mabuhay pa.

But now that she's here with him, it felt like every fiber of his body, energized. Para siyang nabuhay muli.

He lovingly stared at her eyes and kissed her hands. Nakahiga pa din si Lula habang nakangiti sa kaniya.

"I-I'm so sorry, love...Sorry sa naging reaksyon ko kanina..." She look so sorry. Parang sasabog ang puso niya sa labis na kasiyahan nang maramdaman ang paggagap nito sa kaniyang kamay. Her hands are warm and soft just like before.

"Y-You don't have to say sorry, love. Wala kang kasalanan. I should be the one to apologize because I failed to protect you. I failed you and our children..." A sob escape from his throat. He can't believe this all happening to them. Him holding the hands of his beloved. The love of his life. The mother of his children. Finally, she's here now with him.