KAVİN

BAŞLANGIÇ

Boş ıssız sokaklarda gecenin bir yarısında etrafta duyulan tek ses ti genç kadınız sesiz yakarışları, içine attığı acı çığlıkları...

Çaresizdi genç kadın hiç hissetmediği kadarda kimsesiz di daha önce bir çok kez hissetmişti kimsesizliği ama ilk defa iliklerine kadar hissediyordu kalbi aldığı darbelerle kasılırken hızını kesmeden koşmaya devam ediyordu geçmişini, yaşadıklarını, acılarını geride bırakmak istermişcesine ardına bakmadan ıssız sokaklarda koşuyordu...

Hayata karşı adı gibi hep cesur ve güçlü olan kadın bu sefer yıkılmıştı bunca zaman peşinde koştuğu gerçekler bir yılan misali boynunu sarıyordu yıkmıştı gerçekler onu paramparça etmişti yine ruhu takılmış dizlerinin üstüne düşmüştü herzaman kalkmayı başaran kadın bu sefer kalkmak için bir neden bulamamıştı hayatının amacını yerine getirmiş sona geldiğini düşünmüştü oysaki kader onun hikayesini tekrar sıfırdan yazmaya başlamıştı, kalbinin kirini mürekkeple akıtmış temiz bir sayfa açmıştı...

Peki defter aynı olduğu sürece başka sayfanın bir anlamı var mıydı?

Nefes alamadığını hissetti bir an göz yaşları durmak, kurumak bilmeksizin akmaya devam ediyordu geçmişteki on yaşındaki kız çocuğunun omzuna sırtlandığı yüklerin gerçekliğini şimdiki kadının artık kambur sırtı daha fazla taşıyamıyor du...

'Neden' Diye haykırdı benliği bağırıp, çağırmak bir şeyleri yıkmak istercesine öfkeliydi ama öfkesinin bir kısmı da kendineydi nasıl olurdu da bunca zaman gözünün önündekini görmemişti olanları, arkasından çevrilen dolapları, sırtına saplanan okları belkide görmek istememişti bilmiyordu hatta şuan bir çok şeyi bilmiyordu

Bu gece hiç olmadığı kadar sessizdi hayır bu sesizlik geçtiği sokakların ıssızlığı değil di yada yağan yağmur nedeniyle herkesin evinde olması da değildi kalbinin yanlızlığıydı bu sesizliğin sebebi

Umut ederdi hep geleceğe dair güzel günlere dair şuana kadar ne yaptıysa nedenleri vardı kendine ördüğü dört duvarın içinde hayatını sürdürmüş ne içeri kimseyi almıştı ne de kendi dışarıya bir adım atmıştı kalbine müfrü vurmuş duygularını yok saymıştı şimdi ise göz ardı ettiği tüm duyguları yaşıyordu en çokta bir duygu vardı onu içten içe kemiren, kafayı yediren, tekrar unutmak için herseyini vereceği bir duygu...

Genç kadın yalvardı Allah'a bu içindeki kör ateş yüzünden yıllardır kendi için hiç birşey dilemeyen kadın yalvardı 'Allah'ım ya al canımı kurtar beni bu fani, yalan, sahte dünyadan ya da al sırtımdaki yükleri unuttur geçmişimi yaşama tutunmak için bir dal uzat' tüm içtenliğiyle geçirmişti bu kelimeler kalbinden işte tam o an yağmurlu gökyüzünden bir yıldız kaydı tanrı genç kadının dileğini kabul etti...

Dileğinin kabul olsuğundan habersiz olan genç kadın kaldırımdan tam karşıdan karşıya hızını düşürmeden geçecek ken bedeni büyük bir sarsıntı ile sallandı bedeninde bir çok ağrıyı aynı anda hissederken yorgunluktan bitap düşmüş bedeni yere yığıldı kafasının içi zonkluyorken kolunda keskin bir ağrı başında sıcak bir sıvı hissetti etrafındaki nesnelerin döndüğünü gördü kendini karanlığa bırakırken duyduğu ani fren sesiyle son gücüyle elini boynunda olan melek figürlü kolyesine gitti annesi ona ruhunun masum kalması hatırlaması için verdiği kolyeye

Sahi genç kız masum kalabilmiş miydi yoksa kirli dünyanın bataklığınamı sürüklenmişti?

Devam edecek...