ရမ်နိုးလာတော့ချစ်ရသူဟာသူဘဘေးတွင်ရှိမနေတော့
အဲ့ဒီအစား စားပွဲပေါ်၌ စာရွက်ဖြူဖြူလေးတစ်ခုသာတွေ့လိုက်ရတာကြောင့်
ရမ်အလျင်စလိုဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်
စာရွက်ဖြူပေါ်ကစာလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေဟာ.....
"ဒီနေ့ကစမင်းနဲ့ငါဘာပက်သက်မှုမှမရှိတော့ဘူး
ငါ့ရှေ့မှာဘယ်တော့မှပေါ်မလာပါနဲ့ ..."
လက်ထဲကစာရွက်ဖြူဖြူလေးဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့သက်ဆင်းသွားသည်
ရမ်အဝတ်အစားကပိုကရိုဖြစ်နေတာတောင်မတွေးနိုင်တော့ပဲ အခန်းပြင်ပြေးထွက်ကာ
တွေ့သမျှလူအား "Boss ဘယ်သွားလဲ" ဟုလိုက်မေးတော့သည်
သို့သော်မည်သူ့ဆီကမျှအဖြေစကားမရခဲ့...
"ဘာလို့လဲ!
ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုစွန့်ပစ်ရက်နိုင်ရတာလဲ!"
ရမ်ဒူးထောက်လျက်ကျသွားပြီး မျက်ရည်တွေတသွင်သွင်စီးကျလာတော့သည်
သူ boss ကိုတကယ်ချစ်တာ
ဦးဘုန်းထက်အောင်ဆိုတာသူ့အဖေအရွယ်လောက်ရှိမှန်းသိတာတောင်
မငြိုမငြင်ချစ်ပေးခဲ့တာဘာလို့သူ့ကိုကျပြန်မချစ်ပေးနိုင်ရတာလဲ!
ဘုတ်!
သူစိတ်ထိခိုက်နေတုန်းမှာပဲအဝတ်ထုတ်နဲ့ကောက်ပေါက်ခံလိုက်ရသည်
ကောက်ပေါက်သူက သူပြီးရင် boss အယုံကြည်ရဆုံးလူယုံ....
"Boss ကမင်းကိုမမြင်ချင်တော့ဘူးအခုထွက်သွားတဲ့ "
ထိုစကားကြောင့်ရမ် boss စာဖတ်လေ့ရှိတဲ့အခန်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်၏
ပြတင်းပေါက်ရှိခန်းဆီးစလေးလှုပ်သွားတာမြင်တော့ မဲ့ပြုံးပြုံးကာ
"ငါမထွက်သွားရင်ရော" ဟုမေးလိုက်သည်
"မထွက်သွားရင် boss ကနေရာမှာတင်ပစ်သတ်လိုက်ပါတဲ့"
"ကောင်းပြီ "
ရမ်သူ့အဝတ်ထုတ်ကိုကိုင်ရင်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်
အဲ့ဒီနောက်မဲ့ပြုံးနှင့်ပြတင်းပေါက်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ
"ငါသွားမယ် ဒါပေမဲ့သူ့ကိုတော့ငါသေချာပေါက်ပြန်လာမယ်ဆိုတာပြောပေး "
"ကောင်းပါပြီ"
ရမ်လေးလံနေသောခြေလှမ်းတို့နှင့်လှည့်ထွက်ခဲ့တော့သည်
ကျွန်တော်သေချာပေါက်ပြန်လာပြီး boss ကိုအပိုင်သိမ်းမှာ.....
YOU ARE READING
Mr.Lion
Romanceလူတွေကကိုမုန်းတဲ့အရာတွေကိုသာရရှိပိုင်ဆိုင်တတ်ကြသတဲ့ အလောင်းကစားအလုပ်ကိုရွံ့ရှာမုန်းတီးတဲ့ ဆရာဝန်လေးနောင်ရိုးတစ်ယောက် အလောင်းကစားဝိုင်းတွေအများကြီးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့မာဖီးယားတစ်ယောက်နဲ့အကြောင်းပါလေသောအခါ...
