Lazer. //Taekook//

-9

Esmer itiraz etmeden küçüğe yaklaşıp hafifçe onu sıkmadan sarıldı.

"Görüşürüz Jungkook."

Küçük tebessüm eşliğinde konuştu.

"Görüşürüz Tata."

🎲🎲🎲

...

Eve geçmiş, olayların akışına ayak uyduramayan bebek kardeşimi ablamın kucağana atıp (sakadan) odama çıkmıştım, saat akşam üstü olmuştu ve anlamdıramayacağım şekilde mutlu hissediyordum, tek elimi bacaklarıma attım ve pantolonumu kıkırtılar eşliğinde sıktım, içim dolu doluydu ve saçma sapan şeyler yaparak enerjimi atmak istiyordum. Ve sanırım bunu yapmakta bana en çok yardım edebilecek kişi jimindi. Telefonumu hızla cebimden çıkarttım şarjımın bittiğini görünce oflayarak evden çıktım, sekerek yürüdüğüm yolda jiminin evine doğru ilerlerken, kardeşimle geldiğim parkta, salıncağın başında taehyung'un salıncağa boş tebessümler eşliğinde baktığını gördüm, gittiğini sandığım için onu gördüğümde anlık durmuştum. Ona doğru dönük bir şekilde dururken dikkatini nasıl çektiğimi bilmiyordum ama bakışları beni bulmuştu, gözleri ok misali gözlerime saplanırken yutkundum ve ayaklarımı yerle bütünleştirmek istercesine tabana baskı uyguladım. O da beni gördüğüne şaşırmış olacaktı ama şaşkın mimiklerini anında örterek yanıma doğru adımladı. Heyecanlanmıştım. Çok. Baya. Aşırı. Ne yapsam? Bende ona doğru mu adımlasam? Yerimde mi dursam? İkisi de utanç verici geliyor uff!! Ben bunu düşünürken bana doğru adımlayan esmer durmuş,  karşımda, çok yakında olmayan motoruna binmişti. Tanrım iyi ki ona doğru adımlamadım. Kaskını takmadan motoru çalıştırdı ve yanıma doğru sürdü, pek mesafe yoktu fakat o motoru ile birden etrafımda bir iki tur attı, çok yakınımda olan turlar yüzünden saçlarım havalanmıştı. Gözlerimi kapatıp ufak bir çığlık atmıştım. Tam yanımda motoru ile duran esmer bana baktı, uçuşmuş saçlarımı, bana yaklaşarak yavaşça düzeltti. Ardından konuşmaya başladı.

"Nereye gidiyorsun jungkook?"

Tek elimi enseme atıp derimi yırtmak istercesine kaşıdım.

"Şeye."

"Hm?"

"Jimin'e."

"O kim?"

"Arkadaşım."

Esmer haddini aşmayarak daha fazlasını sormadan kafasını salladı, ardından tekrar konuştu.

"Seni bırakmamı ister misin?"

Küçük olan işaret parmağı ile yakınlardan bir ev gösterdi.

"Hemen şurada, gerek yok."

Esmer tekrar kafasını salladı ve kaskı kafasına yavaşça taktı. Kask yüzünden boğuk çıkan sesi ile konuşmaya başladı.

"O zaman ben gidiyorum ufaklık."

Çocuğun duyduğu bu hitap çok hoşuna gitmişti, saniyeler içinde bir kaç kez içinden tekrarladı bu hitabı.

Ufaklık

Ufaklık

Ufaklık

Ufaklık

Ardından cevap vermesi gerektiğini hatırladığında kafasını kaldırıp heyecanla konuştu.

"Git ufaklık, yani git, görüşmek üzere yani!! Görüşürüz tata!!"

Çocuk elini yavaşça alnına vurdu, duyduğu boğuk kahkahanın ardından esmer motoru ile uzaklaştı.

"Rezil miyim neyim?"