Sekiz Ejderha Krallığının laneti kan kırmızısı saçlarda yaşam bulacak. Herkesin unuttuğu şey ise, her lanetin bir gücü vardır. Kırmızı ve Siyah bulunduğunda renkler tamamlanacak. Kan kırmızısı büyüyor, renkler büyüyor. Volkan patlayacak, renkler yok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ethannight'a hitaben. Bu bölümde aslında aklımda olduğun ve bu kitabı yazarken bana destek çıktığın için teşekkür ederim. İyiki varsın,iyiki beş yıldır benimlesin.
Bu bölümde geçmişten bir kesit okuyacaksınız. Umarım beğenirsiniz.
Babam öleli bir ay olmamıştı bile diğer üç krallığında baş hükümdarları bir olmuş benim bu krallığı yönetemeyeceğimi düşünüyorlar,kendi aralarında toplantı yapıyorlardı.
Bu krallık benim,bu taht benim,bu diyar benim. Ben Kırmızı Ejderha Krallığının tek veliahtı Alisa Dean'ım. Kimse benim gücümü sorgulayamaz.
Şuan odamda ne giyebilirim diye düşünüyor,bir yandan da nasıl cümleler kursam diye ayna karşısında kendi kendime konuşuyordum.
O toplantıyı basıcak,orda oturan herkese haddini bildiricektim. 19 yaşında olabilirim ama hepsinden güçlüyüm. Bu benim bir abartmam değil bu kanıtlanmış bir şey.
Üzerime koyu kırmızı tonlarında bir elbise giydim ve kızıl saçlarımı açık bıraktım. Hazırdım,benim olan tahtı almaya hazırdım.
♥️
Yavaş adımlarla toplantı olan yere ilerliyordum,tüm baş hükümdarlar ve veliahtlar -ben hariç-ordaydı.
Bir yasda olabilirim ama asla güçsüz değilim. İçeriye girdiğimde böyle bir ortamı beklemiyordum;gülüşülüyor, eğleniliyor,kadehlerde şaraplar içiliyor ve bir yandan sohbet ediliyordu.
İçeri girmemle sessizlik oluşmuştu resmen, Arel'e kaydı gözlerim. Beni izliyor bir yandan da sırıtıyordu.
"Neşeniz bol olsun baylar ve bayanlar." (Bayan dediğim için umarım kızmazsınız) Yarım ağız cevap vermiş ve susmuşlardı.
"Bir daveti çok mu gördünüz acaba?"
Kimse cevap vermiyordu, elbette benden korkmuyorlardı aksine benle dalga geçiyor beni aşağılıyorlardı. Bakışlar düşüncelerin yansımasıdır, ben bu bakışlarda küçümseme görüyorum.
~Arel'in Ağzından~
Karşımda duran kıza adeta bakakalmıştım. Yıkılmış ama bir o kadar da güçlü. Farkında değildi şuan sinirlendiği için saçları parlıyordu,bu öfke kendisini çağırmamalarına değil babasının ölüsüne saygı duymadıkları onu küçümsedikleri içindi.
Eminimki Alisa'nın hiç bir taht da gözü yoktu,ben bile ondan çok daha istekliydim bir kral olmaya. O ise sadece kendi gücünün farkında olmayan bir kadın.
