RUH KADEHİ |Düzenleniyor|

6.Bölüm

Merhaba!
Nasılsınız?? İyisinizdir umarım. Bu hafta iki bölüm atarak açığı kapatmaya çalışıyorum. Haftaya umarım hafta sonu tekrardan bölüm atacağımmm. Sizi seviyorum 🫶🏻
Bu bölümde biraz işler kızışıcak gibi.

~

Sekiz Ejderha Krallığının laneti kan kırmızısı saçlarda yaşam bulacak.
Herkesin unuttuğu şey ise her lanetin bir gücü vardır.
Kırmızı ve Siyah bulunduğunda renkler tamamlanacak.
Kan kırmızısı büyüyor , renkler büyüyor.
Volkan patlayacak , renkler yok olacak.
Kadeh'in varlığı yokluğunuda aratıcak.
Ay yükselecek!
Şafak hiç başlamadan zifiri karanlığa hapsolucak.

~

Ruh Kadehi'nin kaybolmasının üzerinden tam tamına bir hafta geçmişti ve hiç bir değişiklik olmadı.

Bu bir haftada tek yaptığım odamda veya kütüphanede kitapları , büyüleri , eski cadıları araştırmak oldu.

Aradığım hiç bir cevabı bulamıyordum. O gördüğüm Bianca ve Arel'in konuşması gerçek miydi?
Lena kimdi? Hâlâ daha anlayabilmiş değilim.

Arel'le aramızda çok yaş farkı var. O iki yüz yetmiş yaşında bense yirmi dört.
Bianca iki yüz altmış dokuz yaşında aralarında bir yaş var.
Birlikte büyüdü sayılırlar. Elbette bi samimiyetleri var ama bu son olanlardan sonra oturup bir düşündüğümde hiç de hoş şeyler olmadığını fark ettim.

Madem Bianca Arel'i çok istiyordu en başından neden hep destekçim oldu?

Kafamda dönenler , aynadaki yansımam , karnımdaki bebek , kaybolan Kadeh...
Bunların hepsi bir düzmece sanki.
En başından belkide yanılan taraf bendim.
Bilmiyorum hiç bir şey...
Bilmediğimin farkındayım , Arel hep ima etmişti.
Peki ya neden bana hiç anlatmadı?

Kehanet var ortada ama kehanet ne?

Öfkeyle önümdeki kitapları ittirdim.
Olmuyordu hiç bir şey olmamaya da devam edicekti.

Üzerimdeki elbiseye düştü bakışlarım. Siyah ve kırmızı işlemeleri vardı. Eteğinde siyah ve kırmızı adeta dans edercesine birbiriyle uyumluydu.
Aynanın karşısına ilerledim , elbiseyi incelemeye devam ettim.
Sonra bir şey dikkatimi çekti.
Bu uyum benim sinirimi bozuyor , eskisi gibi hoşuma gitmiyordu.
Oysaki bu elbiseyi ne düşüncelerle giymiştim.

Kapımın tıklanmasıyla oraya döndüm. "Gel"
Kapıdan içeri yavaşça Arel girdi.
Üzerinde siyah pantolon , üstünde beyaz gömlek , onunda üstünde siyah ceket.
Siyah ve beyazın uyumu üstünde ne de güzel durmuştu öyle...

"Alisa..."
Gözlerimi Arel'in gözlerine çıkardım. Şimdi yeşil gözlerimle onun siyaha kaçan lacivert gözleri birbirine bakıyordu.
"Efendim Arel?" Sorarcasına söylediğim sözlerle yanıma yaklaştı.
Geriye adımlamamla duraksadı.

"Sana ne oldu böyle? Bir haftadır yoksun. Zayıflamışsın , uyumamışsın. İşlerin başında değilsin."
Gözlerimi ondan hiç ayırmadan öylece bakıyordum ona.