365Days || yoonmin

Day 4.

نود و شش ساعت از وقتی که ترکم کردی میگذره. اما امروز نسبتا حس بهتری دارم.

سنگینی نبودت رو کمتر حس میکنم. دیگه قلبم به اندازه چند روز پیش درد نمیکنه.
احساساتم نسبت بهت سبک تر شدن ولی خب هنوزم نتونستم از فکرت بیرون بیام!

مثل بچه ای که شنا بلد نیست و‌ افتاده وسط دریا منتظر غریق نجات بیاد منم منتظرم یه نفر بیاد و من رو از این منجلاب نجات بده..
یعنی چنین چیزی ممکنه؟

اون دسته گلی که دیروز اتفاقی رسید دستم کورسویی از امید رو ته دلم روشن کرد.
نمیدونم فرستنده اش کی بود یا اینکه گیرنده واقعی کی بود اما همین که الان توی گلدون من درست جلوی چشمام روی میز غذاخوری بود بهم حس خوبی میداد.

یعنی ممکنه وقتی که این گل ها پژمرده شدن احساسات من هم نسبت به تو پژمرده بشن؟میتونم تا اونموقع فراموشت کنم؟ اینکه بخوام به طور کامل از یاد ببرمت خودش یه معجزه اس..نمیتونم وجود تو رو توی دوره ای از زندگیم انکار کنم و از ذهنم پاکت کنم اما میتونم دیگه مثل قبل عاشقت نباشم!

با به صدا دراومدن تایمر پلوپز رشته افکارم پاره شد. از جام بلند شده خودم رو به اپن رسوندم.

به نظرم وقتشه بعد از چند روز یک دلی از عزا دربیارم.برای اینکه بهت ثابت کنم میتونم بدون تو هم زندگی کنم اول از هم باید غذا بخورم.

چون این اواخر واقعا چیز درست حسابی نخوردم نه اینکه دلم نخواد ولی اشتها نداشتم.

با باز کردن در پلوپز بخار برنج پخته شده بلند شد و باعث شد شیشه های عینکم بخار کنن.

درست همون لحظه یک موجود فسقلی کنجکاو که پریده بود روی اپن میو کنان سرش رو کرد توی پلوپز تا ببینه چیه.
من این بچه رو به طور کل فراموش کرده بودم!
اون یه گربه کالیکوئه که امروز صبح وقتی رفته بودم آشغال ها رو بذارم دم در پیداش کردم!

چون‌ با دیدنش یاد گربه ای افتادم که زمستون پنج سال پیش نامجون با خودش آورد خونه منم این فسقلی رو برداشتم با خودم آوردم داخل خونه.

اون گربه به خاطر پیری مرده بود امیدوارم که تو بیشتر‌ از اون عمر کنی!

«آیگوو حتما خیلی گرسنه اته نه؟؟» با وجود بی میلی شدیدش بغلش کردم و‌ بردمش داخل آشپزخونه تا بهش غذا بدم.

نمیدونم صاحبی داشته یا نه اما دوست دارم نگهش دارم حداقل با وجود این فسقلی کمتر حس تنهایی میکنم.
...

به علت سرماخوردگی یکم برنامه هام بهم ریخت برای همین امروز پارت های جدید رو آپ میکنم❤️