☆Benim Dilsiz Oğlanım...☆/SeungChan

1. Geçmişte kalan mutluluk

Yazar

"Anne, Chris'i çok özledim. Bir an önce, onun yanına gitmek istiyorum!"

"*kıkırdama sesleri* Merak etme, oğlum. Hemen hazırlanıp, çıkalım."

Küçük Seungmin sevinçle ayakkabılarını giydi ve kapıdan dışarı adımladı. Bayan Kim'de hazırlanarak, arabayı çalıştırdı. Seungmin hemen arka koltuğa atlamış, heyecanla annesini izliyordu. Bayan Kim aynadan Seungmin'e bakarak, konuştu.

"Hazırmısın, küçük bey?"

"Hazırım!"

Bayan Kim gülerek, gaza bastı. Seungmin yol boyu arkadaşı Chan hakkında konuşmuştu. "Chris çok güçlü. Hatta, beni kucağına bile ala biliyor!" Bayan Kim yol boyu Seungmin'i dinlemiş ve onaylamıştı.

"Vay! Ne güzel!"

"Ah, anne. Chris'i o kadar seviyorumki.."

"*güler* Eminim, o da seni seviyordur."

Bayan Kim sonunda, istediği yere vardığında, Seungmin'i arka koltuktan almış ve kapını kapatmıştı. Arabanı kilitleyerek, parka doğru adımladı. Seungmin hemen, pıt pıt yürüyerek annesinin elinden tuttu.

Parkın kenarındaki çimenlikte oturmuş, bayan Bang ve Chan, onları gördüğünde gülümsemiştiler. "Ash! Gel buraya!" Bayan Kim elindeki piknik sepetiyle, Bayan Bang'ın yanına oturdu. "Ah, uzun zamandır görüşmüyoruz."

Bayan Bang gülümsedi. "Sizi gerçekten özlemişim. Ayy! Seungmin ne kadar da büyümüş!" Chan ellerini Seungmin'in dolgun yanaklarına koyarak, gülümsedi. "Tatlış!" Büyükler Chan'ın bu hareketine gülmüştü. "Eee? Ne bekliyorsunuz? Gidin oynayın."

Chan hemen kafasını sallamış ve Seungmin'in minik ellerinden tutmuştu. "Hadi, gidelim!" Seungmin Chan'a tatlı bir gülümseme sunarak, Chan giden tarafa koştu. Chan kendisini çimenliğe attığında, Seungmin'de Chan'ın yanına uzandı.