☆Benim Dilsiz Oğlanım...☆/SeungChan

8. "Sen sadece, çok naziktin, bende ise bunu anlamak için çok gençtim.."

Yazar

Seungmin yatağında uzanmış, uyuyordu. Ateşi düşmüştü. Avucunun arasında, Chan'ın verdiği anahtarlık vardı. Çok sevmişti. Bebek gibi sarılmış, uyuyordu. Tabii, uyuması uzun sürmedi. "Kim Seungmin! Doktor Hyunjin'le seansınız var." Seungmin zorla yatağından indi ve üstünü düzeltti. Görevli Seungmin'i beklemeden, bileklerine kelepçekeri taktı.

Görevli Seungmin'i kapıya ittiğinde, Seungmin sendeledi. "Yavaş olsana, ayı!" Görevli umursamadan, kapıdan uzaklaştı. Seungmin kapıya yaklaşarak, kapıyı tıklattı. "Gel!" Hyunjin'in emriyle içeri girmişti Seungmin. "Merhaba, Seungmin. Bu gün nasılsı-"

"Bok gibi. Sikseler daha iyi olurum."

"Oh.. Peki, sebebini anlatmak istermisin?"

"Bilmiyom. Her şey üstüme gelince, kafam daha da karışıyor."

"Gel, otur. Rahat ol ve her şeyi anlat. Sakin bir şekilde..."

Seungmin sakinleşmek adına derin bir nefes almıştı. Hyunjin'i eskiden tanıyordu. Ama Hyunjin'in bundan haberi yoktu. Haberi yoktu ki, gizli sevgilisinin arkadaşı karşında oturuyor ve kendisini de tanıyor. "Buyur. Başla."

"İlk önce. O aptal sevgiline söyle, bilip bilmemiş konuşmasın."

Hyunjin şokla Seungmin'e bakıyordu. "S-sevgilimi nereden tanıyorsun?" Seungmin sinirle gülmüştü. "Ah, canım. Sen daha şimdi biliyorsun galiba. Felix benim lise arkadaşım. Arkadaşmı desem, orospu'mu desem?" Hyunjin kaşlarını çattı. "Üzgünüm, ama Felix hakkında böyle konuşamazsın!"

"N'oldu? Alındınmı?" Seungmin sahte üzgünlükle dudaklarını büzmüş, daha sonra kaşlarını daha da çatmıştı. "Sen... O seni kullandı. Ama senin haberin yok tabii. Sevgilin seni seviyor! Ama sadece senin dünyanda..." Hyunjin'in dünyası kafasına yıkılmış gibiydi. "Yalan... Şimdiye kadar söylediğin yalanlar arasında. Buraya benim hayatımdan değilde, senin hayatından konuşmağa geldik!"

Seungmin sinirli bir şekilde dilini ağzının içerisinde gezdirdi. "Benim hayatım? Benim hayatım, aptal bir adam için tam 17 yıl beklemem. Sonra, depresyonda olduğum için bara gitmem. Kızlarla yatmam. Bu kadar. Heyecanlı, güzel, tatlı bir anım yok. Bak piskologsun. Beni dinleye dinleye seninde terapiye ihtiyacın olacak. Yapma. Bırak beni."

"Hiç bir kere olsada, ciddi ilişkide oldunmu?"

"Hayır. Hepisi bir gecelik. 3 kadınla aynı anda yatışımda oldu. Ama hiç birisi dikkatimi çekmedi. Sadece o... Vücuduna dokunmasamda azıyorum. Adına bile."

Hyunjin rahatsız bir şekilde not alıyordu. Seungmin sözüne devam etti. "Hatta, senin şu sarı çiyan. Onun yattığı kızları bi bilsen. Ohooo! Ordu!" Hyunjin ellerini yumuruk yapmıştı. Seungmin bunu fark ettiğinde sinirli bir şekilde sırıttı. "N'oldu? Rahatsızmı oldun? Gerçekler işte... Ne yapalı-"

"Çık!"

"Hı?"

"Çık dedim!"

Hyunjin işaret parmağını kapıya uzatmış ve bağırmıştı. Seungmin sinirle kapını açtı ve son kez, gözleri dolan gence baktı. "Söylediklerimi unutma. Zamanında hareket etki, pişman olmayasın..." Diyerek çıkmış ve kapını sertçe kapatmıştı Seungmin. Hızlı adımlarla bloğa gidiyordu. Arkasından görevli koşuyordu. "Seungmin! SEUNGM-"

"Ne var?!"

Görevli karşısına dikilen gencin kollarını tutarak, bloğa götürdü. "Ya, sen olmasaydın gidemezdim. O kadar iyisinki, saol!" Seungmin alaycı sesiyle konuştuğunda, görevli onu bloğa itmişti. Seungmin yere düşerek, dudağını patlattı. "Hay anasını- Lan siktir git!" Eliyle kanı silmiş, yatağına doğru adımlamıştı. Şu an, diğerleri avludaydı. Bi tek o burdaydı, oda uyuduğu içindi. Tabii, görevli izin vermemiş, uykusunu bölmüştü.