Nefes nefese ayrıldıklarında arkadaşları onlara tezahürat yapıp alkışlıyordu. İkiside bu durumdan şirince utanmışlardı.
[Jisung]: "Minho yarın seninle valiliğe gidip en yakın zamandan düğün tarihi alıyoruz."
[Minho]: "İkimiz için mi?"
[Jeongin]: "Valilik ne alaka amk?"
[Jisung]: "Ne bileyim ben işte nereyse oradan, bozmasana amcik."
[Yeri]: "Hih çok ayıp anneme söyleyeceğim."
[Jisung]: "O zaman bende senin eve ayakkabıyla girdiğini söylerim."
[Yeri]: "HAH! Güleyimde boşa gitmesin. Ne zaman yapmışım ben bunu?"
[Jisung]: "HER ZAMAN!"
[Yer]: "Ya sen sussana zaten küsüm ben seninle oğlum. Şuan bu ortam müsait değil, eve gidelim."
[Minho]: "Jisung, bence bugün bende kalmalısın."
[Jisung]: "Olur hadi gidelim."
[Seungmin]: "Hemen dağılıyor muyuz ya?"
[Yeri]: "Doğum günüm geçti zaten."
[Chan]: "Bence Hyunjin'in doğum gününü şuan kutlayabiliriz."
[Felix]: "Ne doğum günüsü?"
[Chan]: "Ah sen bilmiyor muydun? 20 Mart Hyunjin'in doğum günü."
Felix şaşkınlıkla Hyunjin'e döndü,
[Hyunjin]: "Söylememiş miydim?"
[Felix]: "Söylememiştin?!"
[Hyunjin]: "Nasıl olur? Oysa ben defalarca 0320 dediğimi hatırlıyorum."
Felix '0320' kelimesini duyar duymaz kulağında keskin tiz bir çınlama duydu. Elleriyle kulaklarını kapatıp bu rahatsız edici ve acı verici sesi engellemeye çalışıyordu.
Kafasında beliren bulanık anılar onun dahada delirmesine neden oluyordu.
•┈┈ ★ˎˊ˗┈┈•
"Yaralarını iyileştireceğim, söz veriyorum."
ˏ'-
"Özür dilerim, olanlar için, her şey için.."
ˏ'-
"SUS LAN ŞEREFSİZ SUS! Her şeyimi çaldın benden. Annemi, çocukluğumu, mutluluğumu, anılarımı her şeyimi!"
ˏ'-
"Felix, 12. sınıf A şubesindeyim."
"Ahh... Bende Yeri, aslında aynı sınıftayız.."
"Öyle mi? Tanıştığımıza memnun oldum Yeri."
"Bende öyle... Felix."
ˏ'-
"Nasılım?"
"Açılayamam... Bu kombine bu fiziğe kelimeler kiyafetsiz kalır."
"Kelimeleri bilmemde Felix kıyafetsiz kalmış orası kesin."
ˏ'-
"Çocuklar öncelikle sınıfta Yeri'yi tanımayan yoktur... Durum şöyle ki... Yeri kayıp."
ˏ'-
"Hyunjin, Sence Yeri'nin başına bir şey gelmiş midir?"
ˏ'-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
raxeira ミ hyunlix
Fanfiction"Hyunjin.." "Güzelim..?" Zorlukla söyledikleri şeylerin son kelimeleri olduğunun ikiside farkındaydı. "Hyunjin, korkuyorum." Genç çocuk uzanıp sevgilisinin elini tuttu ve her zamanki sıcak gülümsemesini belkide son kez ona sundu. "Yanındayım güzelim...