Rosie

You rascal,you

Λοιπόν είναι η πρώτη μου ιστορία και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Θέλω απόλυτη ειλικρίνεια όσο σκληρή κι αν είναι:P Η ιστορία αυτή είναι all about sex οπότε αν δε σας αρέσουν τέτοιου είδους ιστορίες δε θα σας την πρότεινα!:) Ψηφίστε και σχολιάστε ο,τι θέλετε και αν θέλετε :P Πιθανόν να υπάρχουν ορθογραφικά λάθη,συγχωρέστε με για αυτό
Enjoy!

Διέσχισε τον φαινομενικά ατελείωτο διάδρομο και ένιωθε την καρδιά της να επιταχύνει τους χτύπους τις σε κάθε της βήμα. Παρόλο που είχε συνειδητοποιήσει που είχε μπλέξει πλέον και ίσως είχε αρχίσει να αποδέχετε την κατάσταση,αυτά τα μερικά λεπτά αναμονής μέχρι τη συνάντηση της με τον επόμενο πελάτη μπορούσαν να την στείλουν στο νοσοκομείο με ανακοπή καρδιάς. Ο διάδρομος ήταν φωτισμένος ελάχιστα και πίνακες γνωστών ζωγράφων κοσμούσαν τους τοίχους δεξιά και αριστερά. Φαίνεται πως ο πελάτης της αγαπούσε την τέχνη και είχε ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο γούστο. Το μόνο που έσπαγε την ησυχία ήταν τα μαύρα ψηλά τακούνια της που χτυπούσαν ρυθμικά στο θολό μάρμαρο και έκαναν εκκωφαντικό θόρυβο μέσα στη σιωπή. Έφτασε στην τελευταία μεγάλη ξύλινη πόρτα του διαδρόμου και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα χτύπησε το σκληρό ξύλο αργά τρείς φορές.

 ''Μπες.''ήταν το μόνο που άκουσε πίσω από την κλειστή πόρτα. Μία βαριά αντρική φωνή! Ευχήθηκε να μην ήταν πολύ μεγάλης ηλικίας,γιατί έτσι γινόταν ακόμη πιο επώδυνο και αποκρουστικό από ότι ήδη ήταν. Σιχαινόταν τα πλαδαρά μέλη πάνω στο νεανικό σώμα της και τα ζαρωμένα αρρωστημένα χέρια να ψηλαφούν την απαλή της σάρκα. Έδιωξε τις εικόνες από το μυαλό της και φόρεσε αυτό που η ίδια ονόμαζε 'επαγγελματική μάσκα',που συμπεριελάμβανε ένα δελεαστικό βλέμμα και λάγνα μισάνοιχτα χείλη και άνοιξε την πόρτα αργά.

 ''Γεια σου''είπε με φωνή 'μοιραίας γυναίκας' και πλησίασε το γραφείο όπου καθόταν η ανδρική φιγούρα με περίσσια γυναικεία χάρη και έξτρα-κούνημα των γοφών της.

 Εκέινος δε μίλησε. Επικράτησε ένα λεπτό σιωπής με εκείνον να κοιτάζει εξεταστικά τη Ρόουζ από την κορυφή ως τα νύχια. Σηκώθηκε από τη μαύρη δερμάτινη καρέκλα και την πλησίασε. Ήταν αρκετά ψηλότερος από τη Ρόουζ. Σήκωσε το κεφάλι της για να αντικρίσει το πρόσωπό του και χαμογέλασε νιώθοντας ευχαρίστησή από το θέαμα. Δεν ήταν καθόλου μεγάλος! Σκέφτηκε η Ρόουζ. Γύρω στα τριάντα το πολύ.Σκούρα καστανά ατημέλητα μαλλιά,ένα ζευγάρι καστανά απαιτητικά και θυμωμένα μάτια,σφιγμένα σαρκώδη χείλη. Γοητευτικός και σέξι,ήταν δύο λέξεις που περιέγραφαν απόλυτα τον όμορφο άντρα απέναντι της. Τα μανίκια του πουκαμίσου του ήταν σηκωμένα μέχρι τους αγκώνες του και τα χέρια του φαίνονταν γυμνασμένα και δυνατά και ήταν καλυμμένα με τατουάζ πράγμα που ξένισε κάπως τη Ρόουζ. Η Ρόουζ τον πλησίασε αργά και έκανε την πρώτη την κίνηση να τον φιλήσει,μα αυτός την έσπρωξε ελαφρά και μετά την γύρισε από την άλλη μεριά,έτσι ώστε οι αγκώνες της να ακουμπούν στη ξύλινη επιφάνεια του γραφείου,με τόση δύναμη που ξέφυγε από τη Ρόουζ μια κραυγή έκπληξης και πόνου.Ανώμαλε μπάσταρδε! Η Ρόουζ ένιωθε απαυδησμένη από τα βίτσια και τις παραξενιές των πελατών τις. Άλλος ένας με σαδιστικές τάσεις.Έλα Ρόουζ ηρέμησε. Είναι η δουλεία σου,σκέφτηκε. Από ότι φαίνεται,δεν ήταν από τους τύπους που έχαναν χρόνο με προκαταρκτικά.