Rosie

No excuses

Η ώρα ήταν δύο παρά τέταρτο,όταν εμφανίστηκε στο κατώφλι του πολυτελούς σπιτιού του με ένα ταξί κουβαλώντας τις βαλίτσες της,που της φαινόντουσαν απίστευτα βαριές μέχρι την εξώπορτα. Χτύπησε το κουδούνι και δεν άργησε να ανοίξει η καλοσυνάτη κυρία από χθες.

<<Καλησπέρα.>>χαμογέλασε μελιστάλακτα η Ρόουζ.

<<Καλησπέρα Ρόουζ. Είμαι η Μάρθα. Πέρασε.>>η Μάρθα είχε μια περίεργη μάλλον ισπανική προφορά. Της Ρόουζ της έκανε εντύπωση που της απευθύνθηκε με το όνομά της.

Την βοήθησε να μεταφέρει τις βαλίτσες της μέχρι το σαλόνι. <<Πεινάς;>>τη ρώτησε σφίγγοντας τα μαύρα κατσαρά μαλλιά της που ήταν πιασμένα σε μια σφιχτή αλογοουρά.

<<Ε...όχι σας ευχαριστώ,μόλις έφαγα.>>απάντησε η Ρόουζ αμήχανα μπλέκοντας τα δάχτυλά της μεταξύ τους.

<<Ο κύριος Μάριον μου είπε να πας αμέσως στο γραφείο του μόλις έρθεις. Θα τακτοποιήσω τις βαλίτσες σου στο δωμάτιό σου.>>το χαμόγελο της Μάρθας,ήταν βεβιασμένο και τυπικό. Άραγε πως να την είχε συστήσει ο Ντέιβον; Ως την κατ' οίκον πόρνη που προσέλαβε;

Λογικό να την αντιμετώπιζαν με μία αποδοκιμασία που φρόντιζαν μάλλον να καλύπτουν καλά. Η Ρόουζ χαμογέλασε στη Μάρθα και κατευθύνθηκε και πάλι προς το γραφείο του και χτύπησε την πόρτα δαγκώνοντας τα χείλη της δυνατά. Είχε ξυπνήσει λοιπόν. Ωχ Χριστέ μου,κάνε να μην είναι θυμωμένος,κάνε να μην είναι θυμωμένος,κάνε να-

<<Ναι!>>η φωνή του διέκοψε τη σκέψη της Ρόουζ που μπήκε μέσα στο γραφείο του σαν βρεγμένη γάτα και στάθηκε ένα βήμα μακρυά από την πόρτα. Δεν τολμούσε να πλησιάσει.

Ο Ντέιβον,ήταν ξαπλωμένος σε έναν από τους δερμάτινους καναπέδες με το χέρι του να καλύπτει το πρόσωπό του. Φορούσε ένα μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι με μία γκρι φόρμα. Η Ρόουζ,παρατήρησε ότι του πήγαιναν πολύ και τα κάζουαλ ρούχα.

Η Ρόουζ καθάρισε το λαιμό της διακριτικά<<Καλησπέρα.>>είπε και έσφιξε τα χέρια της που ξαφνικά είχαν ιδρώσει. Ένιωθε σαν μαθήτρια που μετά από την αταξία,η δασκάλα την είχε στείλει στο γραφείο του διευθυντή.

Ο Ντέιβον απομάκρυνε το χέρι του από το πρόσωπό του και σηκώθηκε όρθιος. Άρχισε να πλησιάζει τη Ρόουζ αρκετά αργά αναγκάζοντάς την να οπισθοχωρήσει,μέχρι να παγιδευτεί ανάμεσα στην πόρτα και το σώμα του.Το μέτωπο της Ρόουζ είχε ζαρώσει. Ο Ντέιβον χαμογέλασε νωχελικά και σαρδόνια και απλώνοντας το χέρι του της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά. Η ήρεμη στάση του μπέρδεψε τη Ρόουζ και την έκανε να ανησυχεί για τη συνέχεια. Έμεινε άκαμπτη κάτω από το άγγιγμα του και απέφυγε την επαφή με το βλέμμα του.