Rosie

Dead memories

 Τακ,τακ,τακ...

Ένας μονότονος θόρυβος. Βήματα.

Η Ρόουζ άνοιξε πρώτα το ένα μάτι της και προσπάθησε να συγκεντρώσει την ακοή της σε αυτόν τον ήχο. Έπιασε το κινητό της και πίεσε το κουμπί για να ανοίξει. Η οθόνη φώτισε αμυδρά το σκοτεινό δωμάτιο και έκανε τη Ρόουζ να μισοκλείσει τα μάτια της. Η ώρα ήταν τρεις και μισή το ξημέρωμα. Βούλιαξε και πάλι το κεφάλι της στο αφράτο μαξιλάρι και προσπάθησε να αγνοήσει τον ενοχλητικό ήχο που ερχόταν έξω από το δωμάτιο της,μα αυτό στάθηκε αδύνατο.

Τακ,τακ,τακ,τακ...

Μα τι στο καλό; Σηκώθηκε φουρκισμένη από το κρεβάτι της,πετώντας τα σκεπάσματα της στην άκρη με μανία και κατευθύνθηκε με μεγάλες δρασκελιές προς την πόρτα. Ο ήχος όλο και δυνάμωνε. Η Ρόουζ έπιασε το χερούλι της πόρτας και την άνοιξε απότομα,για να αντικρίσει τον Ντέιβον,που σταμάτησε στη θέση του και την κοίταξε.

Είχαν περάσει δυο εβδομάδες και τρεις μέρες από εκείνο το συμβάν έξω από το δωμάτιό της και έκτοτε δεν είχαν ξαναμιλήσει πέρα από τα τυπικά,όπως καλημέρα. Ο Ντέιβον,την αγνοούσε επιδεικτικά,το ίδιο προσπαθούσε να κάνει και η Ρόουζ,όταν τον έβλεπε. Δηλαδή σπάνια,αφού με το που γύριζε από τη δουλειά κλινόταν στο γραφείο του και ένας θεός ξέρει τι έκανε.

Το ύφος του ήταν ξαφνιασμένο και το όμορφο πρόσωπό του με τα σκληρά χαρακτηριστικά,φωτίζονταν από το χαμηλό φως που χάριζαν οι λάμπες οι οποίες υπήρχα στους τοίχους και θύμιζαν στη Ρόουζ παλιομοδίτικες δάδες.

<<Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;>>τη ρώτησε αφού μείνανε μερικές στιγμές απλά να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον.

Η Ρόουζ ένιωσε την επιθυμία να χτυπήσει το μέτωπό της με την παλάμη της δυνατά. Τι κάνει ξύπνια;

<<Κάποιος,δε θίγω ονόματα και καταστάσεις,θεώρησε λογικό να περπατάει έξω από το δωμάτιό μου,στις τρεισήμισι η ώρα τα ξημερώματα...>>η Ρόουζ έριξε μια ματιά στα πόδια του Ντέιβον.<<φορώντας τα παπούτσια του.>> έβαλε τα χέρια της στη μέση της και άρχισε να χτυπάει ρυθμικά το πόδι της στο πάτωμα,για να εκφράσει τον εκνευρισμό της. <<Λοιπόν;>>

<<Θέλω να σου μιλήσω.>>είπε ο Ντέιβον,σχεδόν μέσα από τα δόντια του, και την τράβηξε από το μπράτσο μέσα στο δωμάτιό της.

Η Ρόουζ απελευθέρωσε το χέρι της από το σφικτό του κράτημα και πάτησε τον διακόπτη για να ανάψουν τα φώτα. Αμέσως μετάνιωσε για αυτή της την πράξη. Ήταν βάρβαρο αυτό το δυνατό φως μέσα στα αγουροξυπνημένα μάτια της,που δεν είχαν ακόμη εξοικειωθεί με τη θέα του.