Bana seslenen tarafa baktığımda şaşkınca hanımefendiye baktım.
"Kızımmm"
"Pardon birine benzetdiniz hanımefendi"
Bana yaklaşınca sıkıca sarıldı.Ne olduğunu anlamadan Kayaya baktım.Hepsi şaşkınca bizi izliyordu.
"Biliyorum belki bana sinirleniceksin.Ama bırakmak zorundaydım."
Duyduklarımla şok geçirdim.Yani o benim annem miydi?
"Sen benim gerçek ...."
"Evet annenim"
Kaya yanıma geldi.Bense hayla olayın şokundaydım.
"Tatlım hadi evde konuşalım gel benle."
"Filiz sizinle hiç bir yere gelmiyor benimle kalıyor"
Kaya bunları sert şekilde söylemişti.
"Tamam o zaman size gidelim."
Başımla onay verip arabaya geçtik.Hiç birimiz konuşmuyorduk.Kaya elimi tutuyordu.Neden gelmişti?Babam nerede?Neden bırakmıştılar beni?
Bütün bu soruların cevabını öğrenmeliydim.
Önce Elanı eve bıraktık.Sonra kendi evimize gittik.Arabadan indiğimizde Kaya elimden sıkıca tutup ilerledik.Kadın da yanımızca gidiyordu.
Eve geçip salonda oturduk.
"Evet şimdi anlat bana her şeyi"
Kadın bir bana bir Kayayla Arene bakıp konuşmaya başladı.
"Seni bıraktığımızda daha bir yaşındaydın.Birden baskın haberi aldık.Babanın düşmanları vardı.Baban bizi öldürüceklerini söylerken seni düşündüm çok küçüktün.
Baban onların karşısına tek çıkıcağını ve bizim gitmemizi söyledi.Ben de zor olsa da kabul ettim.Sokakta dolaşırken annem ve babam beni aldılar ama seni kabul etmediler.Ben de mecbur olup seni bıraktım.İnanki senden ayrılmak çok zor oldu.Ne kadar direndim ama olmadı.Beni odaya kapattılar.Sırf senin arkanca gitmemem için"
Zorlukla sordum.
"Neden is..istemediler beni?"
"Çünki önceden bu evliliğe karşıydılar.Çünki baban mafyaydı.Lütfen bana şans ver bütün yılın telafisini veriyim annecim"
Duyduklarımla ona bakıyordum.Tamam ama neden şimdi gelmişti?Yavaşca ayağa kalktım ama başımın dönmesiyle yerimde durdum.Bu kadarı çok fazlaydı.
Kaya hemen yanıma gelip kolumdan tutdu.
"Güzelim iyi misin?"
Değildim bu duyduklarımdan sonra nasıl iyi ola bilirdim ki.
"İsmin ne?"
"Rüya kızım"
Diyip gülümsedi.Ben ona bakarak konuştum.
"Şu an bu duyduklarım benim için ağır.Bana bir az zaman ver yarın sana fikrimi söylerim"
"Güzelim gel yemek ye sonra ilacını atıcaksın"
"Ne ilacı Filiz iyi misin?"
"Kızın kalp hastası Rüya hanım"
Kadın bana endişeli gözlerle baktı.Ben de Kayaya döndüm.
"Ben yukarı çıkmak istiyorum"
"Tamam ben sana kendi ellerimle yemek yapıp getiriyorum.Sen çık"
Arkama dönüp odaya çıktım.Kapını arkamdan kilitleyip duvarın yanına çöktüm.Şimdi gelmesiyle hayatım tamamen dağılmıştı.Peki ben nasıl alışıcaktım ona.Nasıl anne diyicektim?
Bunlar neden benim başıma geliyordu ki?
Gözyaşlarım usulca akınca dizlerimi dibime çektim.Kapının tıklamasıyla başımı kaldırdım.
"Miniğim hadi aç kapıyı sana yemek getirdim."
"İstemiyorum şu an yalnız kalmak istiyorum.Belki sonra yerim."
"Hadi ama bütün sorunlarımızı beraber halçedicez artık.Ve ilaçları aksatmamalıyız. Yoksa ben açarım bak."
Kalkıp kilidi açtım.Beni gprünce hafif gülümsedi.Elindeki yemeği bir kenara bırakıp bana sarıldı.
"Biliyorum yaşadıkların ağır geliyor ama istemezsen o kadını gönderirim."
"Bir az düşünmem lazım"
Beni daha çok sarılıp bir anda kucağına alıp yatağa oturdu.Beni de kucağına oturtdu.
"Aç uçak geliyooo"
"Yaa ben çocuk muyum"
"Benim çocuğumsun sen"
Yaptığı çorbayı bana yedirince yerimde kıpırdandım.
"Güzelim rahat dur"
Anında aktımda beliren şeyle gözlerim büyüdü.Kalkmaya çalışınca beni kenara atıp elini belime koydu.
"Hani benim ilaçlarım?"
"Hmmm getiriyim hemen"
Diyip odadan çıktı.Çıkmasıyla girmesi bir oldu.
"Bu su bu da ilaç"
İlacı atıp ardından suyu içtim.Yanağımdan öpüb üzerime çıktı.
"Uykum var Kaya"
"Senjn o Kaya diyişin beni öldürüyor peki birtanem"
Diyip kolunu belime sardı.Ben de gözlerimi kapayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım..
Dayanamadım ve şimdi yayınladım.
Sizce Filiz annesini affetmeli mi?
