İlaç ol yaralarıma| Çağlar Söyüncü✓

Final

"Abisinin güzeli, çok güzel olmuşsun." Cengiz'e bakıp gülümsedim üzerimdeki gelinliği düzelttim. "Çağlar, iyi değil mi?" dediğimde suratı ciddi bir hal aldı "İyi değil, heyecandan her an ölebilir." dediğinde heyecanlı bir soluk aldım "Sakinleştirsene onu!" omuz silkti "Kovdu beni neymiş, ben onu daha çok heyecanlandıracak şeyler söylüyormuşum. İrfan Can ilgileniyor." dedi tripli bir şekilde.

"Vakit geldi." diyen Gözde'yle ellerimin buz kestiğini hissettim "Kız bu kadar heyecanlancaksan evlenme." Cengiz'e göz devirdim "Sus Cengiz ya."

"Aman." deyip kenara çekildi o sıra açılan kapıyla bakışlarımı oraya çevirdim önde damatlığıyla Çağlar, arkasında takım elbiseli İrfan Can ve Can girdi.

Çağlar, gözleri buğulu bir şekilde yanıma gelip incitmeden korkarcasına alnıma bir öpücük kondurdu gözlerim kendiliğinden kapanırken gülümsedim.

"Erkekler ilk çiçeklerini ölürken alır derlerdi, yalanmış. Ben ilk çiçeğimi bugün aldım, benim çiçeğim sensin. En güzel çiçeğimsin." ben duygusallıkla gülümserken Cengiz, "Hangi kitaptan ezberledin len." dedi.

Gözde, sertçe Cengiz'i dürttüğünde Cengiz ağzına fermuar çeker gibi yaptı.

Çağlar burnunu saçıma yaslayıp derin bir nefes aldı "Bugün en mutlu günüm kimse bozamaz." diye fısıldadı ardından elini uzattı "Hadi gidip karı-koca olalım." güldüm elini sıkıca tuttum "Olalım." dedim.

///////

1 sene sonra...

"Size yazıklar olsun! Neyinizi eksik ettim ben sizin? Yedirmedim yedim, içirmedim içtim, güldürmedim güldüm. En mutlu, en güzel anlarınızın katili oldum. Sizin bana revanız bu muydu?"

"Abartma Cengo." dedi Çağlar keyifle, Cengiz ona sert bir bakış attı ardından bana döndü "Hadi bu öyle reva gördü peki sen? Ben sana kardeşim dedim ya." gülmemek için dudaklarımı dişledim. 

"Abartma bencede." dediğimde hayal kırıklığıyla baktı bana sonra küskün bir şekilde koltuğa oturdu. 

Çağlar, beni kolunun altına alırken Cengiz'e baktı "Cengo, sevindiğini biliyoruz." Cengiz omzunu silkti "Sevindim zaten ama iyice dış kapının mandalı olacağım o gelince." dediğinde güldüm "Hayır, senin yerin ayrı eminim o da seni çok sevecektir." gözleri parıldayarak bana baktı "Sever değil mi?" kafamı olumlu anlamda sallayıp onu onayladım "Sen onun hem dayısı hem de amcası olacaksın tabi ki de sever." 

"İrfan Can var ama o ya onu daha çok severse?" 

"Sevmez, buna izin vermeyiz." dedi Çağlar alayla Cengiz güldü "Tamam o zaman. Doğabilir." diye izin verdiğinde teşekkür ettik alayla.

Evet hamileydim, yuvamız büyüyordu.

"İsmi ne olacak?" dediğinde Çağlar'la birbirimize baktık daha çok erkendi bunları konuşmak için. "Daha erken oğlum." diyen Çağlar'la Cengiz gülümsedi "Benim aklımda birkaç isim var." merakla ona baktım "Ne gibi?" dediğimde sırıtması büyüdü.

"Cengiz, Cengizcan, kız ismi olarak; Cengiyesu, Cengizriye." 

Çağlar, kusar gibi hareket yaptığında güldüm. Cengiz, "Siz ne anlarsınız?" deyip gittiğinde Çağlarla baş başa kaldık.

"Bence bir saat sonra geri gelecek." diyen Çağlarla güldüm "Bence yarım saat." dedim.

Çağlar, gülerek dizime kafasını koyup karnıma doğru döndü bir öpücük kondurdu "Babacığım senin bu dayı, amcan böyle bir adam işte." elimi saçlarına atıp okşadım "Hep sevdiğinden." dediğimde kafasını sallayıp beni onayladı.

"Mercimeğim, bir an önce büy ve doğ." 

"Çocuğumuza mercimek deme Çağlar."

"Ama bir tanem doktor 'bir mercimek tanesi' kadar dedi." dudaklarımı büzüp omuz silktiğimde "Tamam demem karıcığım sen ne dersen o." dediğinde gülümsedim.

Çağlar derin bir nefes alıp avucuma bir öpücük kondurdu "Kimsesizliğime yuva, karanlığıma güneş olduğun için teşekkürler Deniz fenerim." gözlerim dolarken eğilip alnına bir öpücük kondurdum. 

İyi ki birbirimize yuva olmuştuk.

///////

Aylar sonra...

Vücudumda hissettiğim kasılmalarla derin nefesler aldım, kızım bugün çok huysuzdu.

"Babanı özlediğin için böyle yapıyorsun değil mi?" dediğimde bir sancı daha hissettim. Anladım kızım.

Çağlar, deplasman maçı için şehir dışındaydı şu an yolda geliyor olması lazımdı. Kendi kendime evde dolanmaya başladığımda çalan zille derin bir soluk verdim. Hızlı olmaya özen göstererek kapıya ilerleyip açtığımda karşımda kocamı beklerken sırıtan Cengiz'i gördüm.

"Naber kız kıvırcık? Çağlar, senin istediğin tatlıdan almaya gitti gelir birazdan." dediğinde bacak aramda akan bir şey hissettiğimde kafamı aşağıya eğdim Cengiz'de benim baktığım yere bakmış olacak ki "Ana kız, altına mı yaptın?"

"Su-"

"Kız altına yapıp su mu istiyorsun? Dur girelim içeriye getireyim suyunu."

"Salak!" diye bağırdım acıyla Cengiz şaşkınlıkla bana baktı "Susamadım, altıma yapmadım. Suyum geldi, doğuruyorum!" dediğim an Cengiz donarak bana baktı bir süre. Onu sarsmamla kendine gelip beni hızla arabaya doğru yürüttü bindirdi.

Ben derin derin nefesler alıp verirken Cengiz, Çağlar'ı aradı. "Çağlar, koş doğuruyorsunuz!"

///////

Hastane yatağında yorgunlukla uzanırken yanımda bana sarılan eşim, kucağımda kızımla dünyanın en mutlu insanı olabilirdim.

"Aldığım ikinci çiçek kızımız oldu." diye fısıldayan Çağlarla gülümsedim başımı Çağlar'ın yanağına yasladım.

"Çok güzel." diye fısıldadım "Senden sonra gördüğüm en güzel kız." diye fısıldadı benim gibi.

Alnıma derince bir öpücük kondurdu, "Teşekkür ederim güzel eşim. İyi ki varsınız, iyi ki benimsiniz." gülümsedim "İyi ki." diye fısıldadım.

"Pusulam sensin Deniz fenerim." diyerek şarkı sözünü fısıldadığında gülümsedim, derin bir burun çekme ve hıçkırık sesi duyduğumuzda kafamızı odanın köşesinde eli ağzında dolu gözleriyle bizi izleyen Cengiz'i buldu.

"Çok güzel bir aile oldunuz siz ya." dediğinde güldük "Yanımıza gel de ailemiz tamamlansın." dediğimde bir kez daha hıçkırıp yanımıza geldi Çağlar'ın bıraktığı boşluğa oturduğunda Çağlar ona gülüp kızımıza geri döndü.

Rotası şaşmış olan gemiydik biz Çağlar'la ilk birbirimizi bulduk sonra kızımızla tam olduk. Gemimizin kaptanı belliydi artık; Mercan kızımız.

💓

Biz bittik :")

kütüphanesinde ağırlayan, oy veren, yorum yapan herkese teşekkürler <3

diğer hikayelerde görüşürüz...