Bütün duygular yok olmuş gibiydi. Hissetmiyor,
yiyor,
içiyor,
yatıyor,
uyanıyordum.
Günlerim birbirini böyle takip ediyordu.
Ne bir kitap,
ne bir film,
ne de bir insan vardı yaşama bağlayacak. Uzun süredir böyleydim.
Dışarıdan bakınca çok neşeliyim, gülüyorum, espiri yapıyorum, konuşuyorum.
Peki ya içim?
İki yüzlü olmayı öğrenmiştim;
nasıl mı?
İçim acı içinde olurken içten kahkahalar atarak,
tebessüm ederek.
Mecburdum buna.
Öbür türlü nasıl yaşanırdı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sirayet
PoetryBazı hisler, duygular yayılır. Bütün vücudumuzda hissederiz bunu. Ayaklarımızdan başımıza kadar bir kaygı, bir yaşanmışlık, bir geçmiş yayılır. Ne yapsak ne yapalım yayılmıştır, önüne geçmek mümkün değildir. Bu noktada tek çare yazmaktır.
