Aşk neydi?
Aşk beklemekti.
Yan yanayken özlemek,
uzaktayken sabretmekti
kavuşulacak günü.
Sabretmek,
öylesine bir şey değildi.
Acı veriyordu.
Ayakta tutan bir acı.
Diğer yanda hayaller vardı.
Evin içinde bir hayale sarılıyorduk. Olmuş ile olacak olanlara şiirler yazıyorduk.
Yolculuklarda cam kenarına geçip düşlere dalabiliyor,
gökyüzünden izliyorduk bütün görüntüleri.
Bulutlar haykırıyordu adını.
Onunlayken hissettiğimiz güçlülük, yokluğunda varlığına sığındığımız bir hisse dönüşüyordu.
Aşık olan anlar aşık olduğunu;
kalbinin en derinlerinde hisseder bunu. Kelebekler uçuşur gönlünde,
göğsünde,
ayaklarında.
Zihin başka bir şey düşünemez.
Unutur insan bütün kötü günleri
aşık olunca.
Yaşamak anlamsız bir halden anlamlı bir hale gelir.
Her sabah uyanmanın,
uyumanın bir anlamı,
bir ümidi vardır.
Aşk,
insanın diğer bir insana karşı hissettiği en özel duyguydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sirayet
PoetryBazı hisler, duygular yayılır. Bütün vücudumuzda hissederiz bunu. Ayaklarımızdan başımıza kadar bir kaygı, bir yaşanmışlık, bir geçmiş yayılır. Ne yapsak ne yapalım yayılmıştır, önüne geçmek mümkün değildir. Bu noktada tek çare yazmaktır.
