Ruhumun en derin denizinde boğuldum.
Sağa sola bakıyorum,
akıl veren çok,
derman olabilen yok.
İstekler,
beklentiler,
öyle olmalısın
böyle olmalısın diyenler,
sormadı
'kimsin? kim ve nasıl biri olmak istiyordun?' diye.
İnsanlar değil,
düşünceleri yordu beni.
Alıp başımı gidiyorum,
nereye,
ne için,
hangi amaçla,
hiç birinin cevabı yok.
Sadece giderek,
yollarda olarak,
kendimi özgür kılıyorum.
Düşüncelerimi yollara,
dağlara,
çimenlere,
ağaçlara,
şehirlere haykırdım,
bütün yükü onlar çeksin istedim.
Ama düşüncelerim hâlâ benimle.
Bunları bir yük gibi taşımak,
istediğin zaman atamamak kadar acı ne olabilir?
BEN olabilmek,
bu düşüncelerin,
bu toplumun içinde
zordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sirayet
PuisiBazı hisler, duygular yayılır. Bütün vücudumuzda hissederiz bunu. Ayaklarımızdan başımıza kadar bir kaygı, bir yaşanmışlık, bir geçmiş yayılır. Ne yapsak ne yapalım yayılmıştır, önüne geçmek mümkün değildir. Bu noktada tek çare yazmaktır.
