Arkama bakmadan koşarken soluklanmak için vaktim bile olmuyordu. Göğsüm hızla inip kalkarken çaresizce koşmaya devam ettim.
Ben koştukça yanımdaki ağaçlar birer birer siyah tozlara dönüşüp yok oluyordu. Korkuyla koşmaya devam ederken başımı hafifçe arkama doğru çevirdim.
O adam..yüzü yok, bembeyaz tenli ve upuzun boylu...kim bu adam?? Neden beni kovalıyor???
Başımı tekrardan önüme çevirip koşmaya devam ettim. Alnımdan süzülen terler yerle buluşurken çaresiz bir şekilde koşuyordum. O yaratık ise arkamdan tüm hızıyla gelmeye devam ediyordu.
Birer birer yok olan ağaçlardan çıkan tozlar önümü görmemi zorlaştırırken ellerimle yüzümü siper edip adımlarımı daha da hızlandırdım. Hissetiğim o adrenalin duygusu korkunç derecede fazlaydı.
Ben koşmaya devam ettikçe arkamdaki uzun adamda hızla ilerlemeye devam etti.
Adımları o kadar büyüktü ki benim koştuğum mesafeleri yürüyerek rahatlıkla geçebiliyordu. Bana yetişmesinden deli gibi korkuyordum fakat daha da tuhaf olan kısım şu ki.. ondan neden kaçtığım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Sanırım görünüş olarak beni ürkütüyor olması ondan kaçmam için yeterli bir sebep olabilirdi.
"Lütfen dur artık!!"
Çaresizce bağırsamda umursamadan arkamdan gelmeye devam etti. Daha ne kadar kaçacaktım böyle!?
Başka çarem olmadığı için koşmaya devam ettim..taa ki karşıma devasa bir AVM çıkana kadar.
Tüm hızımla AVM'nin kapılarından içeriye girip rastgele bir mağazaya daldım.
Bu AVM terk edilmiş olmalıydı çünkü bomboş, karanlık ve tozluydu. Üstelik buradaki herşey paramparça olmuş vaziyetteydi.
Girdiğim mağazada saklanmaya devam ederken kapı açılma seslerini duyduğum gibi nefesimi tutmaya başladım. Heyecandan ve korkudan kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu ve yapabildiğim tek şey olduğum yerde çaresizce beklemekti.
Elimi yavaşça kalbime doğru götürüp içime derin derin nefesler çekmeye başladım. Gözlerimden istemsizce akan yaşları fark ettiğim gibi ağzımı sıkı sıkı kapattım. Ağlamak...neden?? Neden ağlıyordum şu anda??
Sessizce ağlamaya devam ederken yanımdaki sandalyelerden biri gürültü bir sesle yere düştüğünde korkuyla yerimden sıçradım. Tabi..uzun boylu yaratık beni çoktan fark etmişti...
Devasa büyüklükte koluyla bedenimi tek hamlede kavrayıp beni havaya kaldırdığında gözlerim yuvalarından çıkacakmışcasına açılmıştı. Hissetiğim korkunun tarifi olamazdı şu anda.
"Lee Felix?"
O ürkütücü sesiyle adımı söylediğinde gözlerimden akan yaşlar tekrardan hız kazanırken elinden kurtulmak için hamleler yapıyordum fakat pekte bir işe yaradığı söylenemezdi.
"LEE FELİX?! SEN?! NE YAPTIN SEN?!"
Söylediği hiçbir şeye anlam veremiyordum şu anda. Ne yapmıştım ki ben!? Onu öfkeden kudurtacak derecede kötü bir şey yaptığımı hiç sanmıyordum.
"KALP HIRSIZI OLMANIN CEZASI BÜYÜKTÜR LEE."
Duyduğum son sözler bunlardı.. aklımda kalan tek şey o uzun parmakları ile bedenimi parçalara ayırdığı anlardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Slander Man'imiz bu şahıs güzel okurcuklarım :))
Bilmeyenler varsa diye hemen özet geçeyim, Slender Man bir korku filmi karakteri ve geceleri çocukları kaçırmak için ormandan ayrılan bir yaratık.
🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️
Eveettt ilk bölüm bittiiii
Slender Man konulu ilk kpop fanfictionunu yazıyorum şu anda. Umarım beğenmişsinizdir.
Mini fic şeklinde olur muhtemelen ama uzayadabilir belli olmaz yani.
