Kurtar beni/Minsung(Omegaverse)

{1}

Anahtarını çevirerek bir gün ölüsü'nün çıkacağına emin olduğu eve girdi küçük vita.

Babası olacak adam her zamanki gibi elinde kemerle bekliyordu onu.

Eve girer girmez yüzünü buruşturdu küçük beden. Ev yine ağır bir şekilde içki kokuyordu.

Annesi'nin bir gün kapıyı çarpıp gitmesi ve bir daha geri gelmemesi üzerine bu duruma düşmüştü vita.

Zaten yorucu bir hayatı vardı evden okula, okuldan işe, işten ise tekrar eve dönüyordu, her geldiğinde ise babası içmiş olarak onu bekliyordu.

Babası ile anlaşamazdı Jisung. Babası ondan nefret ederdi aynı şekilde o da babasından nefret ederdi.

Eve girdiği gibi yüksek bir cam kırılma sesi gelmişti içeriden.
Sonrasında ise elinde kemer ile sarsıla sarsıla ona yaklaşan babasını görmüştü.

Tam ağzını açacakken karın boşluğuna bir kemer darbesi yedi.

"Yine kimin altına yattında bu kadar geciktin ha!"

Tekrar konuşmak için ağzını açıyordu ki kolundan tutulduğu gibi duvara fırlatıldı.

Tam o anda bir göz yaşı aktı.

Artık canını yakan ona vurulması değildi, alışmıştı. Canını yakan yaşadığı hayattı. Heryerde dışlanması, zorbalanması, babası ve yaşamayı hak etmediği bu hayat yakıyordu onun canını.

[][][][][]

Vücudunda keskin bir ağrı ile uyandı küçük beden.

Ne yani aşırı acıya dayanamamış ve bayılmış mıydı?

Düşüncelerinden ayrıldı ve yavaş adımlarla odasına gitti Jisung.

Sakince valizini toplamaya başladı. Gidecekti artık bu evden. Nereye gittiği umrunda değildi, gerekirse sokakta yaşayacaktı ama yinede kurtulacaktı bu aşağılık adamdan.

Aşağıya inerken yine babası ile karşılaştı ve korku dolu bakışlarını ona döndürdü.

"Bu sefer hangi adamın altına gireceksin ha!"

Ruhu sızlıyordu vita'nın, o hiç bir zaman böyle biri olmamıştı ki.

"Baba ben sana daha fazla yük-"

Tam o sırada bedeninin sertçe tutulup kenara çekilmesiyle susmak zorunda kalmıştı.

O an gelen ani bir duygu ile valizini bir köşeye atıp bağırmaya başladı, dayanamıyordu artık.

"Sen hâlâ ne hadle bana vurduğunu sanıyorsun? Kendini babam yerine koymayı bırak artık! Senin gibi bir piç benim asla babam olamaz anladın mı beni!"

"Seni aşağıl-"

"Asıl aşağılık olanda, onun bunun altına giren de sensin piç kurusu! Rahat bırak artık beni! Benden başka kimsenin olmadığını ve yapa yalnız olduğunu fark etmedin mi hâlâ! Eğer fark etmediysen ben söyleyebilirim. Sen yapayalnız ve iğrenç birisin! Gördüğüm en cani en sevilmeyen yaratıksın sen!"

Son sözleri bu oldu vita'nın. Sonrasında ise bavulunu da alıp kapıyı sertçe vurarak çıktı evden.

Yanında sadece babasından gizlediği biraz parası vardı. Bu parayla ne yapabilirdi bilmiyordu ama bakacaktı başının çaresine.