Kurtar beni/Minsung(Omegaverse)

{5}

OHA HYUNJİN'İN YENİ FOTOGRAFLARİNİ GORDUNUZ MU😻
SAKA GİBİ DUSTUM

[][][][][]

~Jisung~

İçimdeki güven problemlerine rağmen hayatıma bir anda giren bu adama kolay alışmam pek beklediğim bir durum değildi. Ona güveniyordum, içimde beni ona iten bir şeyler vardı. Küçüklüğümden beri çokta sevilen biri olmamıştım, insanlar beni siklemez, yanıma yaklaşmaz ben yanlarına gittiğimde ise benden uzaklaşırlardı. Okulda ne kadar başarılı bir öğrenci olsamda sosyal hayatta hiç bir žaman başarılı olamamışımdır.

Yinede uzun süre sonra birilerine güvenebilmek beni germektense mutlu etmişti.

Kısa bir süre sonra Minhoya resmen alışmıştım. Aynı evde yaşıyorduk ama en başında olduğu gibi ondan kaçmıyordum. Rahat hissetmem için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

Ben buraya geleli yaklaşık bir ay oldu. Şuan ise Minhoyla birlikte evin ihtiyaçlarını alıyoruz.

"Senin istediğin bir şey yok mu cidden?"

"Dedim ya bir şey istemiyorum diye."

"Pekâlâ Hanji, sen bilirsin." Bunu söyledikten sonra usul adımlarla başka reyonlara ilerlemeye başladı bende peşinden gittim tabiki.

Hadi canım

Şuan abur cubur reyonunun önündeyiz ve cidden tatlı bir şeyler mi bakıyor? İyide Minho abur cubur sevmez ki.

"Söyle bakalım Jis en çok hangisini seviyorsan alacağım"

Doğrusunu söylemek gerekirse abur cubur sevdiğimi bilmesi beni oldukça mutlu etmişti.

[][][][][]

Tüm ihtiyaçları aldıktan sonra eve dönmüştük. Bir hayli yorulmuştum. Minho bir kaç işi olduğunu söyleyip beni eve bırakmış ardındansa gitmişti. Şuan ise evde tektim ve telefonumla ilgileniyordum.

Tam telefonu kapatmışken aklıma saatin geç olduğu geldi ve tekrar telefonu açıp saate baktım, hava çoktan kararmıştı.

Saat bir'e geliyordu benimde yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Belli ki Minho'nun geleceği yoktu. Arama kısmına girip onu aradım. Sonuçta artık gelmesi gerekirdi.

Telefonu açtığı gibi konuştu.

"Efendim bebeğim?"

Bebeğim mi? BEBEĞİM Mİ DEDİ?

"Jisung? Orada mısın?"

"Ha, evet evet burdayım. Ne zaman geleceksin diye soracaktım da."

"Yoldayım, 5 dakikaya varmış olurum fakat uykun varsa uyu."

"Uykum var ama bekleyebilirim sorun değil. Kapat telefonu araba kullanırken güvenli olmaz"

Ben bunu söyledikten sonra Minhodan küçük bir kıkırtı çıktı.

"Sen beni mi düşünüyorsun?"

"Ya Minho telefonu bırak dedim yola baksana, uğraşma benimle."

Minho kahkaha attı, gülüşü gerçekten çok güzel.

"Emrinizdeyim Jisung bey hemen telefonu kapatıp yanınıza geleceğim, görüşürüz."

"Hıı ondan, görüşürüz." Deyip telefonu kapatmıştım. İster istemez yüzümde bir gülümseme belirmişti. Bana bebeğim demişti. BEBEĞİM DEDİ BANA

Kapının çalmasıyla yerimden fırladım. Minho gelmiş olmalıydı.

"Kim o?"

"Benimm"

Kapıyı açtım ve karşımda bana bakarak pişmiş kelle gibi sırıtan Minho ile karşılaştım.

"Hayır yani açıkta bir yer mi var ne bakıyorsun geçsene."

Varmış.

Gözleriyle bacaklarımı işaret ettiği zaman üstümde kısacık bir şortla durduğumu hatırladım.

Rezillik.

Koşarak odama gitmem de bir olmuştu tabii. Ne yani olabilirdi böyle şeyler insanlık hali sonuçta. Zaten ben yukarı kaçtığım gibi gülmeye başladı sinirlerim iyice tepeme çıktı ya.

Üstüme pijamalarımı geçirip yine aşağıya indim. Biliyorum akıllanmaz uslanmaz biriyim ama o kadar bekledim sonuçta şimdi inmemekte ayıp olur.

"Hoşgeldin yok mu ya, konuşmadan yukarı fırladın"

"Tek kelime daha edersen boğarım seni."

Güldü ve oturduğu yerin yanını eliyle pat patladı. Uslu bir çocuk gibi yanına gidip oturdum. Kollarını belime sardı ve kafamı göğsüne yasladı.

Gerçekten bunu yapmasını seviyordum. Onun kollarında güvende hissediyordum ve bu da bir nevi hoşuma gidiyordu.

"Bu saate kadar beni beklediğin için teşekkür ederim. Şimdi uyu tamam mı? Sen uyuyunca ben seni odana götürüp yatırırım"

Usulca başımı yukarı-aşağı salladım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Minho benim hayattaki en büyük şansımdı.