İyi Geceler

8.Bölüm: Kan

Güncel Kitap Şarkı Listesi:

1. Jamie Duffy-Solas (Piano Tutorial)

2. Summertime Sadness (Radio Mix)

3. David Kushner - Daylight (1 Hour)

4. Its Snowing Like It's The End Of The World (Son kısım)

5. Jeremy Soule - Secunda (with "wind" ambience) [Extended] (1hr.)

6. Coldplay- Viva La Vida

7. Tatu - All The Things Said

8. Alexander Rybak - Fairytale

9. Treasure - Orange

10. Treasure - Lovesick

11. Treasure - Lovesick

12. Tom Odell - Another Love

13. Sertap Erener - Olsun

14. Selena Gomez - People You Know

İyi okumalar💎🫀

Başım dönüyor, bulanık görmeye başlıyorum. Kan tutuyor beni ve az önceki görüntüler gözümün önüne geliyor, gözlerim kapanıyor, düşecek gibi oluyorum fakat Jae beni tutuyor. Ardından omuzum ağrıyor, çünkü omuzumdan vurulmuşum. Sonra tekrar o görüntüler gözümün önüne geliyor, tekrar başım dönüyor, ellerim tutmuyor, dünyam kararıyor ve tekrar Jae beni tutuyor. Böyle saçma ve garip bir döngü işte.

Jaehyuk omuzunda uyumamı çünkü çok yorgun olduğumu söylese de asla uyuyamazdım. Ben normal durumlarda normal bir yatakta düşünmekten uyuyamayan biriydim zaten. Az önce bir ceset gördük, onun bana dediğine bak, ya rabbim... sana geliyorum.

"Asahi kalp atışların çok fena." dedi endişeyle Jaehyuk. "Biraz sakin olmaya çalış lütfen."

Onun dediğiyle derin bir nefes aldım. Ne yapacağımı bilmiyordum, aynı benim gibi o da bilmiyordu. Sonuçta her gün kanlı bir ceset görmüyorduk. Hâlâ şoktan çıkabildiğime emin değildim ama başımın dönmesinden ve doğru düzgün düşünemememden şokta olduğumu düşünüyordum.

"Ne yapacağız?" diye sordum ona, sesim çatlamıştı. Hayır, daha fazla ağlamak istemiyordum. Onun da ağlamaklı olduğunu gördüğümde sıkıca ona sarıldım. Garip bir histi evet, ama şu an garip veya belki absürt görünecek bir şeyi bile önemsemiyordum. Umurumda değildi, tek isteğim şu an onun ağlamamasıydı. Sıcacık tenine tuzlu ve soğuk bir damla düşmemesi için canımı verebilirdim. Öylesine bir bağ vardı, galiba en bağlanan kişi bendim ama en güzel seven oydu. Çevremde gördüklerim gibi değildi; sevdiği kişiyi kötüye zorlayan, sürekli ayrılıp barışan, sürekli aldatan, sürekli yalan söyleyen veya sürekli üzen biri değildi, aksine hiç görmediğim, gerçek olamayacak kadar mükemmel bir insandı ya da ben sevdiğim için bir tık abartıyor olabilirdim. Yine de abarttığımı düşünmüyordum, ona bakıp düşündüğümde ne içinde yani karakterinde ne de dışında yani görünüşünde bir sıkıntı yoktu.

Gerçekten ben mi körüm, diye düşündüm bir an. Tekrar düşündüm, uzun uzun düşündüm, hızlı da düşündüm ama hiçbir şekilde bir kusuru batıyordu gözüme, ya da varmış gibi görünmüyordu. Hayatımda ilk, tek ve en güzel arkadaşımdı. Dostumdu belki de. Her düşündüğümde içim bir garip oluyordu. Çok... inanılmaz.

O kadar karışıktı ki aklım, tek bir şeye bile odaklanamıyordum. Tam odaklandım derken yeni bir soru geliyordu aklıma, belki çok önemli olan bir konuyu yana bırakıp onunla ilgileniyordum. Bu saçmalık daha ne kadar olacaktı bilmiyorum ama gerçekten bu huydan kurtulmam gerekti.