Eğildi, yavaşça kulağıma fısıldadı.
"Bu gece tüm yıldızları bize adadım, hepsinin parlaklığı kadar olacak aşkımız."
Unutmamı istemiyor gibiydi; gibisi fazlaydı. Ben de içimde sonsuza dek yankılanan ama kimin olduğunun bilmediğim o sesi unutmayacakt...
Chifuyu, günlük kontrollerine başlamıştı. Her gün dışarıya hava almak için çıkmasına da izin verilmişti. Artık kelepçe ile yatağına bağlı değildi ve bu onu mutlu ediyordu. Bir zamanlar kaybettiği özgürlük duygusunu ona geri kazandırıyordu.
Şimdi de doktor beyle,adını hâlâ öğrenememişti, olan görüşmesini bitirmiş, bahçeye doğru gidiyordu. Aslında ilk günler burada kalmak istememiş, aksine kaçıp gitmeyi tercih etmişti. Fakat her girişiminde onu yakalayan güvenlikler yüzünden başarısız olmuş en sonunda kendini rahatına bırakmıştı.
Kabul etmek istemese de burada mutluydu, birkaç yıl önceki yaşamını hatırlatıyordu. Sebebini bilmediği bir huzur sağlıyordu. Yer yüzünden mi yoksa bazı insanlar yüzünden mi anlayamıyordu.
Geçen günlerde doktor ile siyah saçlı bir adamın kavga ettiğini görmüştü, onları ayırmak istese de o tarafa yürüdüğünde ikisi de merakla ona dönmüş ve siyah saçlı adam ağlamaya başlamıştı. Doktor ise gitmesini, burada olmasının sadece zarar verdiğini söylediğinde siyah saçlı olan tokadı basıp gitmişti.
Pek kafa yormamıştı Chifuyu, sevgilisidir herhalde diye düşünmüştü. Her ne kadar bu düşünce onu rahatsız etse de başka bir açıklama bulamamıştı. Belki de bulmak istemedi, bilmiyordu. Şu an bunu düşünmek de istemiyordu ama nedense tokadı basan siyah saçlı adam ona bir şeyleri hatırlatıyordu.
Uzun süre geçtiği için miydi, yoksa başka sebepten mi bilmiyordu ama biraz zorlasa her şeyi hatırlayacak gibiydi. Hatırlamak istiyor muydu onu bile bilmiyordu.
Derin bir nefes alarak çıktığı bahçede boş gördüğü ilk banka kendini attı. Etrafındaki insanlara baktı önce, hepsinin kendine ait bir hayatı vardı. Kendi isteği ile gelmişlerdi, aileleri ve onu seven insanlar vardı.
Bazen bu konuda üzülüyordu Chifuyu. Onu arayan kimse yok muydu cidden, olsaydı çoktan burada olacağını bilmesine rağmen. Birinin gelip ona bazı gerçekleri hatırlatmasını istiyordu. Kendi suçuysa bile kabul etmeye hazırdı, sadece gelsin ve söylesin istiyordu.
Hayat buydu bazen, istediklerini vermek yerine istemediklerini burnunun dibine koyardı. Chifuyu da şu an burada olmayı istemiyordu ama her çıkmaya çalıştığında onu yakalayan güvenliklerden sıkılmıştı.
Aslında birçok şeyden sıkılmıştı;bazı şeyler hatırlamamaktan,gökyüzünü görmekten,tanıdık kokuları duymaktan, nefes almaktan ve daha birçok şeyden. Peki ya onun kaçış yolu ne olacaktı?
Birkaç gündür düşündüğü bu konu üzerinde daha da yoğunlaşmaya karar veren Chifuyu, ağrıyan başı ile koca bir siktir çekip oturduğu bankta kafasını geriye attı.
Yok olmak istiyordu evet, en azından yok olursa bu acının da onunla yok olacağını sanıyordu. Sandığı kadar kolay mıydı her şey?
Baji denemişti. Yok olmayı, mahvettiği hayat yüzünden kendini cezalandırmayı ama asla işe yaramamıştı. Her seferinde kendine onu bulmak için verdiği sözü hatırlatmış, yaşamına yaşam denemeyecek olsa da devam etmişti.
Kendine gelmesi aslında ilk takemichi'nin onun kapısında bitmesiyle başlamıştı. Chifuyu'dan haber alamadığını söyleyen Takemichi ile endişelenmişti. Eşyaları buradaydı, belki de bu yüzden ilk seferde gittiğini anlamamıştı. Takemichi ile beraber doğum gününü kutladığını düşünmüştü.
Hemen koşarak yukarı çıktığında ise kutuda annesinin ona verdiği kolyenin olmadığını görerek büyük bir siktir çekmişti. Her şey zihnine teker teker doluşurken dizleri onu taşımayı bırakmış, yere yapışmıştı.
Takemichi de onun peşinden yukarı çıktığında ağlayarak her şeyi anlatmış, ardından da Takemichi'den temiz bir dayak yemişti. Yediği yumrukların hiçbirine itiraf etmeyen Baji'yi bölen şey, Takemichi'nin üstünden kalkıp ona ettiği laflardı.
"Eğer onu bulmadan karşıma çıkarsan yeminim olsun seni gördüğüm ilk yerde sikerim. Bak öldürmem, süründüre süründüre sikerim. Anladın mı beni sikik orospu çocuğu!" Sonlara doğru sinirlerine hakim olamamış olacak ki tekrardan yerde ağzı yüzü kan içinde olan Baji'ye bir yumruk hediye etmişti.
Hemen evden çıktığında ise ağlayarak sevgilisini aramış, olanları anlatmıştı. Arkasında kalan Baji ise üç saat boyunca olduğu yerde durmuş ve ağlamıştı. Kendinden tiksiniyordu, nasıl her şeyi daha önce fark edememişti.
Zaten kendisi yüzünden olan şeyi nasıl fark edecekti ki?
Chifuyu, şu an buradaydı evet. Kurtarmıştı onu ama yine de kendisini affedemiyordu.
O sırada doktoru hakkında düşünen Chifuyu, derin bir nefes verdi. Neden ona hem bu kadar yakın hem de bu kadar uzak geldiğini anlamaya çalışıyordu.
Kafasını çok kurcalıyordu, tanımadığı birisine göre fazlasıyla kurcalıyordu. Nedense aldığı her nefesi ve attığı her adımı ona bağlıyordu. Tanımadığı birine bir insan neden böyle bir anlam yüklemeliydi ki?
Tam o sırada küçük bir çocuk ona doğru geldi, tam önünde durdu. Chifuyu ise merakla gökyüzüne baktığı gözlerini çocuğa çevirdi.
Arkasına sakladığı elindeki çiçeği Chifuyu'ya uzatan çocuk Chifuyu'nun çiçeği almasıyla hemen arkasına bakmadan kaçmıştı. Chifuyu ise şaşkınlıkla bir elindeki çiçeğe bir de kaçan çocuğa bakıyordu.
Kırmızı bir gül vermişti, çok da güzel duruyordu. Elindeki çiçeği burnuna götüren Chifuyu kokladığında aklına doluşan bulanık anılar ile olduğu yerde kaldı.
Biri onu öpüyordu, sarılıyordu ve sevdiğini söylüyordu. Fakat sorun şuydu ki; bu kişinin ne yüzü ne de sesi tam anlamıyla netti. Siktir çeken Chifuyu elindeki gülü nazikçe oturduğu bankın yan tarafındaki boş yere koydu ve gökyüzüne döndü.
"Neden..." diye fısıldadı.
"Neden bana bunu yapıyorsun!" Sinirle söylediği sözleri kime söylediğini bilmiyordu, belki onları bu hâle getiren Tanrı'ya belki de onu bırakan sevgilisine. Sadece hatırlamak istiyordu.
Yavaş yavaş ayaklandı oturduğu banktan, yanındaki gülü almadan. İçeri, odasına doğru gitti. Dinlenmeye ihtiyacı vardı. Kesinlikle dinlenmeye ihtiyacı vardı.
O sırada tüm sözleri duymuş gibi davranan Baji, Chifuyu'yu izlediği odasının camından çekilmişti. Fazlasıyla özlediği yüze dokunamamak canını yakıyordu, kendi suçunu biliyordu ama yine de dokunmak istiyordu.
Bir an olsun sevmek, kendine ait kılmak istiyordu.
Tıpkı geçmişte olduğu gibi...
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SİDDET VAR. NAber bu arada🥰🥰🥰 Cok aktif degil miyim su sira nazar degmez ins🤩🔥 Optum kendinize dikkat edin baybay🔥🔥🥰🥰
