Ik Verlaat Je Nooit Meer!

Ik beloof het

POV: MILA

"Het spijt me" begin ik maar om de stilte te verbreken, het breekt me van wat er is gebeurd ik hou echt zo ziels veel van Rob en het is schattig om te zien dat hij om me geeft maar dit liep uit de hand. "Mees betekend niks voor me, het spijt me zo ik had moeten weten dat je dit kut vond" Ik durf ze alle twee niet aan te kijken dus kijk maar naar de grond en speel met mijn vingers bang voor wat Rob zou gaan zeggen. "Daar gaat het niet om, je bent een geweldige danser en het hoort erbij dat je soms partner dan hebt maar dat die eikel je wou zoenen dat ging gwn te ver" Ik snap hem "Ze hebben elkaar niet geraakt, Miel geeft echt zo veel om je Rob" "Mat heeft gelijk, ik geef super veel om je en ik haatte me echt na dat optreden, je bent de enige voor me Rob en dat zal je altijd zijn"

POV: ROBBIE

Haar lieve woorden maken mijn hart warm het enige wat ik wil is gelukkig zijn met haar. "Rob.." Ik kijk richting Mila die mijn naam riep, haar stem had een kleine overslag. "Waarom stond je bij die brug" Ik wist dat deze vraag ging komen, "Na dat alles gingen er zoveel gedachtens door me heen dat ik dit verdiende en geen goeie vriend voor je was, dat stemmetje nam me over en ik dacht dat dit de enige oplossing was" Ik breek langzaam in tranen en zeg het allemaal echter elkaar aan zodat ik er van af ben "Ik ben terug bij af en het gaat niet meer, ik stel jullie teleur sorry voor mijn last"

POV: MATTHY

"Je bent ons niet tot last, je verdiend dit niet en we wilen hebben we gunnen je het beste" ik til zijn hoofd omhoog zodat hij kan zien dat ik het meen. "Heb je jezelf nog pijn gedaan" hij knikt langzaam "hoelang geleden" vraagt Mila maar daar heeft hij geen antwoord op. "Kom maatje je kan het zeggen" "3 dagen geleden" "En waar" vraag ik gelijk, hij wijst zijn schouder aan. "Mag ik kijken?" Hij knikt, Mila stroopt het shirt van Rob op en ziet een pleister wat een beetje door is gelekt met bloed. Man dat moet wel een diepe snee zijn als het nogsteeds bloed, "Ik pak even een doekje en ga het ontsmetten" paar seconden later is Mila terug en verzorgt de wond goed.

POV: MILA

"Doet dit pijn" langzaam ga ik over de wond "beetje" klinkt zacht uit Rob's mond, minuutjes later zit er verband omheen voor als het doorbloed en is alles opgeruimd. "Redden jullie het verder?" "Ja het is goed, veilige reis Mat" "Doeii, ohja Rob je kan met altijd appen he of bellen we zijn er voor je" "Dankje, doeii" het is al 10 uur en ben kapot van de show. "Ik ga even douchen ga maar alvast in bed liggen dan kom ik zo goed?" Hij knikt, snel stap ik onder de douche het voelt niet goed om hem nu alleen te laten. Na een klein kwartiertje lig ik naast hem in bed. "Schatje" "mh" Hoor ik moei uit ze mond komen.

POV: ROBBIE

"Beloof je als het niet gaat je het zegt tegen me, je staat er niet alleen voor we komen er samen uit. Jouw probleem zijn mijn problemen, beloofd?" Heb ik haar echt zo hart geraakt, kan je echt niks voor jezelf houden Rob! "En die stem in je hoofd, dat ben jij niet want jij weer beter schat" Ik draai me naar Mila zodat ik haar mooie bruine ogen kan zien "Beloofd" ze geeft me een kus en voor het eerst ben ik de kleine lepel, het voelt vertrouwd en fijn.
"Ik heb geluk met je lieverd" en dat heb ik ook echt met haar "Je bent de enige voor mij" ze plant een kusje op mijn haar daarna vallen we direct inslaap.

-

Onthoud lieve lezers, je staat er nooit alleen voor en soms kan het "erger" zijn dan je denkt zoek hulp het geeft rust echt, ik help je graag.