ကျွန်တော့်နှလုံးသားထက်မှာ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ခိုနားနေသည်။ (Complete)

Part.2 (Zawgyi)

နကၡတ္ေက်ာခင္းကာေနေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးပါ။ အတိတ္ကအရာေတြကိုေတြးမိတာရယ္၊ ေနာက္သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာရယ္ကို ေတြးမိၿပီးရင္ေမာရသည္။ အိပ္မရေသးတာေၾကာင့္ သူေနတဲ့အခန္းငယ္ေလးထဲကေနထြက္ကာ ခုံတန္းတစ္ခုေပၚမွာထိုင္ေနမိတယ္။ ည၏လေရာင္ဟာ ေသးေကြးစြာနဲ႕ၾကယ္ေရာင္၏အလင္းအခ်ိဳ႕ကသာလႊမ္းၿခဳံထားသည္။

အေတြးမ်ားနဲ႕ေဆးေပါ့လိပ္ကိုမီးညွိ့ကာတစ္ခ်ိဳက္ဖြာလိုက္တယ္။ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ားက မီးခိုးေငြ႕နဲ႕အတူလႊင့္ေပ်ာက္သြားရင္ေကာင္းမယ္လို႔ နကၡတ္ေတြးမိတယ္။

တစ္ခ်ိန္ကနကၡတ္ဆိုတာက လူေခ်ာတစ္ေယာက္။ မိခင္မုဆိုးမႀကီးတစ္ဦး၏သားလိမၼာေလးတစ္ေယာက္။ ပညာအရာမွာလဲေတာ္လြန္းတဲ့သူေလ။ အခုေတာ့ သူ႕ေၾကာင့္နဲ႕မိခင္လဲဘယ္ေလာက္အရွက္ရေနခဲ့မလဲလို႔ေတြးမိသည္။

ေကာင္းကင္ကိုအေၾကာင္းမဲ့ေမာ့ၾကည္မိ၏။ အတိတ္၏ပုံရိပ္တို႔က ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို ထင္က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။

" သားေရ။ အိပ္ယာထေတာ့ေလ။ "

" ထၿပီေမေမေရ။ သားေရခ်ိဳးေနလို႔။ "

နကၡတ္တစ္ေယာက္မိခင္၏ေအာ္ႏွိုးသံကိုျပန္လည္အသံျပဳလိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးျခင္းကိုလက္စသတ္ အျပာႏုကြက္စိပ္
ပုဆိုးနဲ႕အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ကိုဝတ္ဆင္လိုက္တယ္။ ေခါင္းကိုအဆီထည့္ကာ ပိရိေသသပ္စြာျဖစ္ေအာင္ၿဖီးသင္လိုက္တယ္။ ကုတင္ေပၚတင္ထားတဲ့လြယ္အိတ္ကိုေကာက္လြယ္ကာ ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္းလာခဲ့တယ္။

နကၡတ္တို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ဟာ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း လူတန္းေစ့ေနနိုင္တဲ့အေျခအေနမွာရွိသည္။ ေမေမကဒီနယ္ၿမိဳ႕ေလးက ေဖေဖနဲ႕အိမ္ေထာင္က်ကတည္းကေနထိုင္လာခဲ့တာ သူ႕တစ္သက္ပဲေလ။ ရပ္ကြက္ေစ်းတန္းတစ္ခုမွာ အထည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္ထားခဲ့သည္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္အတြက္အဆင္ေျပစြာေနထိုင္နိုင္သည္။

အင္း...ေဖေဖကေတာ့ သူရွစ္တန္းႏွစ္မွာဆုံးပါးသြားခဲ့တယ္။

" အာ...ေမႊးေနတာပဲေမေမရာ။ သားဗိုက္အေတာ္ေလးဆာသြားၿပီ။ "

နကၡတ္တစ္ေယာက္ စားပြဲဝိုင္းမွာထိုင္ရင္း ေမေမကိုေျပာလိုက္တယ္။ ေမေမကေတာ့ဘာေတြထပ္ခ်က္ေနတယ္မသိ၊ သူ႕ဘက္ကိုလွည့္မလာေသး။