ကျွန်တော့်နှလုံးသားထက်မှာ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ခိုနားနေသည်။ (Complete)

Part.17 (Zawgyi)

" ေဟာ ဘယ္သူေတြမ်ားလဲလို႔။ မင္းကိုနကၡတ္မွား။ "

နကၡတ္တို႔သြားမည့္လမ္းကေနပိတ္ရပ္ထားတဲ့သူကိုၾကည့္မိေတာ့ နကၡတ္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုမဲ့ပစ္လိုက္မိတဲ့အထိ။

" ကိုယ့္လမ္းကိုသြား တိမ္ညိုမင္း။ "

" ငါကလဲကိုယ့္လမ္းကိုသြားေနတာပဲ။ မင္းကငါသြားမဲ့လမ္းကေနလာတာေလ က်က္သေရယုတ္တယ္။ ငါတို႔ေနတဲ့ေနရာကို မင္းဘာလို႔ျပန္ေရာက္လာတာလဲ။ မင္းမရွက္ဖူးလားနကၡတ္မွား။ မင္းေနရာမွာငါသာဆို ရွက္လြန္းလို႔ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ "

တိမ္ညိုမင္းရဲ႕စကားေတြကို နကၡတ္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေက်ာ္တက္သြားေပမယ့္လည္း ေနာက္ေက်ာဆီကေနလွည့္ေအာ္ေနတဲ့တိမ့ညိုမင္း။

" မင္းနဲ႕ငါေဆြမ်ိဳးေတာ္ရတာကိုက ငါတို႔အတြက္ရွက္႐ြံစရာေကာင္းလြန္းေနတာကိုမင္းသိလားနကၡတ္မွား။ မင္းကနာမည္နဲ႕လိုက္ဖက္လြန္းတယ္။ "

ညီမင္းယံ ဦးကိုရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ေတာ့ ဦးကိုကသူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။ ညီမင္းယံေခါင္းခါျပေတာ့ ဦးကိုကသက္ျပင္းရွည္တစ္ခုကိုခ်ကာ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ဟန္။

နကၡတ္ေဒါသေတြထြက္လြန္းလို႔ လက္သီးကိုတင္းေနေအာင္ဆုပ္ထားမိသည္။ တိမ္ညိုမင္းရဲ႕စကားနာထိုးမႈ႕ေၾကာင့္ နဂိုၿငိမ္ေနတဲ့သည္းခံစိတ္တို႔ဟာ ေလာင္စာဆီေလာင္းလိုက္သလို ဝုန္းခနဲထလာသည္။ ေဒါသေၾကာင့္လူကအေတာ္ေလးထူပူကာ ေနာက္ကိုျပန္လွည့္မည္လုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးကသူ႕လက္ကိုတင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေခါင္းကိုေျဖးညွင္းစြာခါရမ္းျပ၏။ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက သူ႕ကိုရန္မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ပုံပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္နကၡတ္စိတ္ေလ်ာ့ကာ ထြက္လာမိသည္။

" မုဒိန္းေကာင္။ မင္းကအရွက္မရွိဘူးပဲ။ ေအးေလ မင္းကနာမည္ပ်က္ထားတာကို ေထာင္ထြက္ရ။ ငါ့ကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျပန္ေျပာရဲမွာတဲ့လဲ။

ေဘးကေကာင္ေလး။ မင္းသူ႕အေၾကာင္းကိုဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲ။ သူကဆာလာရင္ မိန္းမေယာက်္ားခြဲျခားေနမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဆာလာရင္ မင္းကိုပါမုဒိန္းက်င့္ေနအုံးမယ္။ ဟား ဟား "