Yasak Aşk - Arda güler

1.1

Deniz'den

Kolumu sağa doğru attığımda
dusana iyice sokuldum.
Oda belimdeki ellerini sıklaştırdı.

Bir dakika ya dusanın parfümü hiç bir zaman bu kadar hafif bir koku değildi. Hem onun vücudu bu kadar yapısız da değildi.

Dün akşam aklıma geldiğinde hızla gözlerimi açtım.

Arda...
Zaten dusan değilmiş.

Ellerimi hızla kolundan çekip yatakta oturur hale geldim.

Hala uyuyordu.

Tabi ya en son ben uyuya kalmıştım.

Ardanın yüzünü dolaştı gözlerim.

İyi bari uyurken masum görünüyormuş.

Yavaşca kollarından sıyrıldım.
Eşyalarımı alıp evden çıktım.

Bir taksiye atlayıp eve doğru yol aldım.

Telefonumun ekranın açılmasıyla dusanın mesajlarıyla aramalarıyla karşılaştım.

Kim bilir ne kadar merak etmiştir.

Of deniz ya bir işi de doğru düzgün başarsan ya.

Dusanı arayıp telefonu kulağıma götürdüm.

Tabi ilk çalısta açıldı.

"Alo Deniz nerdesin akşamdan beri arıyorum açmıyorsunda kafayı yedim burda"

"İyiyim canım iyiyim merak etmene gerek yok derin de toplandıkta kız kıza telefona bakamadım özür dilerim endişelendirdiğim için geliyorum ben zaten şimdi taksideyim"

"Anladım güzelim ama bak bu bir daha tekrarlanmasın mutlaka haber ver bana"

"Tamamdır sevgilim öpüyorum seni"

"Bende güzelim bende"

Telefonu kapatır kapatmaz derin bir nefes verdim.

Kafamı cama yaslayıp dünü düşündüm.

Nasıl bu kadar kontrolsüz olabilirim ya.

Uyumak ne Allah aşkına.
İnşallah bir şeyler saçmalamama mışımdır.

Aklıma dank etti ya her şeyi dusana anlatırsa. Yok ya yapmaz sonuçta kendiside benimle aynı dercede.

Sinirle dudağımı ısırdım.
Ve galiba kanatmış olmalıyım ki kan tadı dilime gelmişti.

Niye bu kadar strese giriyorum ki sonuçta o da haklıydı beni o saatte dusanın yanına götürüp ne diyecekti ki.

Zaten aralarında anlamlandıramadığım bir problem vardı.

Umarım şirkete geri dönmez çünkü onla konuşacak ne yüzüm ne de tahammülüm var ama..Dün çok farklıydı.

Sanki şınarık zengin erkek çocuğu değil di o. Sadece insanlar onu böyle tanısın istiyordu. Ya da ne biliyim başka bir şey vardı işte.

Uzun süredir bu dünyada ki çoğu yapmacık insanlardan sonra ilk defa hayattan sohbet edebildim ben.

Para'dan, işten, şirketten markalardan başka bir konudan konuşmak bana iyi gelmişti.

Arda'dan

Telefonumun sesine uyanmıştım.
Elimi uzatıp telefonun alarmını kapattım.

Bir dakika ya deniz nerde.
Hızla yataktan kalkıp aşşağı indim.
Yoktu.

Yukarıya çıkıp hızlıca üstümü giyindim.

Evden çıkıp arabaya atladım.
Aynada takım elbisemin kıravatını düzelttim.Gülümseyip mırıldandım.

"Madem oyun oynamak istiyorsunuz deniz hanım e bizede oyunun hakkını vermek düşer dimi"

Şirkete sürdüm.

"Öylesine kısa
bir şey yazdım sizi çok seviyorum çok
öpüyorum🤍..."

20 yorum sınır