Onu kendimden uzaklaştırmak için ağzıma ne geliyorsa söylemiştim.
Pişman mıyım belki biraz. Biraz falan değil deniz basbayağı köpek gibi pişman oldun.
Ama doğru olan bu değil mi zaten? Yani bizim birbirimizden uzak olmamız.
Sanki biz iki mıknatıs gibi birbirimizi çekiyorduk. Zıt kutuplar olmamıza rağmen.
Korkutucu olan şey ben bu hissi hiç yaşamamıştım. Eğer içimde ki bu huzursuzluğa karışan müthiş mutluluk aşksa ben neden bu duyguyu dusan da hiç yaşamamıştım.
Gözlerim camdan dışarıya düşüncelerle dalıp gitmişken yanıma bir soluk hissettim.
"Denizim nerdesin sen ya"
Hızla kafamı çevirdim. Sanki düşüncelerimi duymuş gibi hissettim tedirginlikle.
"Dışardan bir kahve aldım hemde biraz nefes aldım eee sen ne zaman geldin"
Karşımda ki koltuğa geçip oturdu.
"Biraz önce geldim bende seni kaçırmaya"
Gülümseyip göz kırptı.
Onun bu mutluluğunu ben nasıl ondan alabilirdim ki.
Ben aşık olmadığım biriyle aşk oyunu mu oynuyordum şimdi.
Aklıma ardanın dedikleri geldi.
"Sen o adamı sevmiyorsun deniz" Gözlerin Deniz ona bakarken parlamıyor gülümsemiyorsun bile öperken bile zorla öpüyormuşsun gibi"
"sen benim yanımda bir akşamda güldüğün kadar o adamın yanında yıllarca bu kadar güldün mü acaba"
Haklıydı ben kaç kez severek dusanla öpüşmüş birlikte olmuştum ki?
Belki de hiç...
Kaç kez dusanla oturup dertleşmiştim ki ben.
Kaç kez onun yanında kahkaha atmıştım ki.
Belki de ben aşkı bilmiyordum bu güne kadar onu sevdiğimi sanmıştım.
Ben hayatıma sevmediğim biriyle devam etmiyeceğim.
Tek bildiğim ve istediğim şey ne onu üzmek ne de kendi mi üzmek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sizi ve bu adamı çok seviyorum çok öpüyorum kendinize iyi bakın 🤍.."
