VURGUN

8.BÖLÜM:HAK

Çağla Boranel

✮

Çalan bir telefon sesiyle sıyrıldım uykumdan. Aynı anda bir erkek sesinin "Geliyorum." dediğini duydum.

Gözlerimi kaşırken yavaşça dikeldim. Yekta'yı çoktan yataktan kalkmış ve dün oradan oraya attığım kıyafetlerini üstüne geçirirken gördüm. Bana döndüğünde uyandığımı fark etti.

"Günaydın."

"Sana da." dedim ve komodin uzanıp telefonuma baktım. Saat akşam altı olmuştu.

"Şirkete geçiyorum." dedi kemerini takarken. Yavaşça yataktan çıkarken çarşafa sarındım iyice. Sonra dolaptan bir hırka bir de eşofman çıkartıp üstüme geçirdim hepsini.

"Tamam." dedim o arada ona. Belimde hissettiğim elle kendimi yüzüne bakarken bulmam bir oldu. Sonra da eğilip dudaklarını dudaklarıma yasladı.

Aşırı yorgundum. Olanların hepsi ne kadar sürdü bilmesem de çok fena yorulmuştum ve eğer telefonu çalmasaydı kesinlikle uyumaya devam ederdim. Biliyordum.

Geri çekildiğinde birkaç saniye yüzüme baktı. Sonra da bir adım geriledi.

"Hastaneye gidecek misin?"

"Hayır. Yarın sabaha kadar evdeyim."

"Güzel." dedi. Sormadım neden güzel olduğunu. O da açıklama zahmetine girmedi.

Yekta evden gittiğinde ben de telefonumu buldum. Ekrandaki bildirimlere bakarken yine içim sıkılmaya başladı.

Mutfağa gidip dolaptan iki yumurta çıkarttım. Yumurtaları haşlanmaları için ocağa bıraktıktan sonra sandalyeye oturdum.

Baver: Yekta Bozgun mu yani?

Baver: Plazaların ünlü adamı sayesinde mi bu umursamazlığın?

Baver: Sen salak mısın Çağla?

Baver: Hadi beni boş ver, sence seni rahat bırakacaklar mı diğerleri?

Baver: Yekta Bozgun mu koruyacak seni?

Baver: Ünlü adamın tekiyle öpüşüyorsun, tüh tüh.

Baver: Sözlü olduğunu bilse sanki yanında kalacak herif.

Baver: Geri döndüm Mardin'e ve herkese anlattım.

Baver: Artık sen ve cici erkek arkadaşın uğraşırsınız bütün bunlarla.

Dayım: Çağla sen aptal mısın?

Dayım: Gerçekten aklımı oynatacağım Çağla.

Dayım: Annenle konuşmamak başka bir şey onun ölümüne sebep olmak başka bir şey.

Dayım: Aklını başına topla.

Dayım: Yoksa ben gerçekten toplarım ve bunu istemezsin.

Hiçbir mesaja cevap vermedim. Hiçbirini açmadım da zaten. Direkt telefonumdan silerken sadece Baver'in herkese anlatmış olmasının derdini düşünüyordum. Anneme ceza evinde ne olacağını da düşünüyordum elbette. Ondan nefret etmiyordum. Annemin ölmesini de gerçekten istemezdim.

Sadece bütün bunlardan kurtulmak için başka yollar bulabileceğimizi düşünüyordum. En azından dayımın yanımda olmasını hak ediyordum bence. Hiç umurunda değildim. Sadece bütün bu mevzuyu kapatmanın derdindeydi.

Baver nasıl biri bilmiyordum. İnadımdan değildi. Belki iyi biri de olabilirdi. Belki evlensek bana düzgün de davranabilirdi.

Annemle babamı gördükten sonra evlenmek gibi bir şeyi hiçbir halükârda istemediğim için, ayrıca bu devirde zorunlulukla evlenmek istemediğim için kaçmaya çalışıyordum.