Aşk-ı İntikam (Tamamlandı)

- Bölüm 30 -

" Bir insan hakkında, başkalarının onun için söylediklerinden çok, onun başkaları için söylediklerinden fikir edinebilir    ."

# Leo Alkman #

~

Hiç kendinizi ıssız bir bir çölde hayal ettiniz mi ? Kimsenin olmadığı etraftaki gereksiz seslerden uzak, sadece siz ve doğanın bulunduğu bir yer, akla hiçte fena gelmez. Attığınız her adımın sesini doğa duyarken doğanın o eşsiz seslerini de sadece siz duyuyorsunuz. Farklı ama fazlasıyla güzel. Issız yerler aslında sandığınız gibi ıssız değildirler, sadece insanlardan nasibini almamışlardır belki de o yüzden insanlar sessiz bir yeri ıssız diye ilan etmişlerdir. Kendileri gibi duygu yoksunu olduğunu düşündükleri için. Oysa ki sessiz bir liman kendi benliğini bulmuş bir yer olmasının yanı sıra içine aldığı bir insanın bile benliğini bulmasını sağlar. Hadi ama kim böyle bir yeri insanların duygu yoksunu haline benzetebilir ki? Böyle yerler kesinlikle muhteşemliğin beden bulmuş halidir.

" İdil, hayatım kahvaltı hazır." Teyzemin sesini duymamla beraber  uykumdan uyanmam bir olmuştu. Hadi ama teyze tam doğayla bütünleşmişken. Yatağımdan doğrularak banyoya gittim, soğuk suyla yüzümü buluşturarak aynadaki yansımama baktım. Gözlerimin altında ki morluklar bir hayli azalmıştı. Burası sanırım bedenime fazlasıyla iyi gelmişti fakat ruhuma değil. Üzerimi giyinerek aşağıya indiğimde kahvaltı masasına oturmuş yeğenlerime baktım. Ah kesinlikle yalnızlık benim tanımımdı." Buraya geldiğin günün üzerinden tam tamına iki hafta geçmesine rağmen hala alışamamış görünüyorsun." Teyzemin yüzüne yapabildiğim en samimi gülümsememi yaparak karşılık vermeye hazırlandım. " Hayır yeterince alıştım, sadece bazı şeyler var da ondan dolayı." Diyerek lafı kısa kestim. Teyzem de bunu anlamış olacak ki fazla uzatma gereği duymadan kahvaltısına devam etti. Yeteri kadar yediğimde hepsine afiyet olsun diyerek bana ayrılmış olan odama geçtim. Buraya geleli iki hafta olmasına rağmen İstanbul'u bir an olsun aklımdan çıkaramıyordum. Geldiğim günden bu yana Uraz'dan hiç bir şekilde haber alamamak canımı sıkıyordu. Selin'i aradığımda okula ben gittiğimden beri gelmediğini söylemişti. Ayrılırken az kaldığını söylemesi neyi çağrıştırırdı ki? 

Telefonumu elime aldığımda tanımadığım bir numaradan gelen mesaj vardı. Mesaj bölümüne girip tıkladığımda " Şuan Uraz'ın ne yaptığını biliyor musun ?" Gelen bu mesajla içimde oluşan kaygılar artmış ve yerini korkuya bırakmıştı. Uzun zamandır en ufak haber alamamışken bir an da beni dehşete düşüren bir mesajı kim neden atmış olabilirdi ki? Telefonuma gelen mesaj sesiyle daldığım yerden kurtularak tekrar telefona odaklandım. Bir resim gönderilmişti. Doğrusu açıp açmamakta tereddütlüydüm. Hem de fazlasıyla. Parmağım titreyerek ekrana dokunduğunda içimdeki heyecanı bastırmaya çalışarak kendimi avutuyordum. Gözlerimi ekrana yöneltmemle tüm heyecanım korkum gitmiş ve sadece geriye koca bir hiç kalmıştı. Ben hissiz değildim ama şuan onun beden bulmuş haliydim. Gördüklerimin bir kâbus olmadığını bilmek daha fazla acı vericiydi. Fotoğrafta Uraz sarhoştu en azından bu gözden kaçmayacak kadar belli kıvamdaydı. Elleriyle bir kıza kendine yapıştırmış... Ah kelimeler bile yetmiyorken o bana bunu nasıl yaşatabilirdi? Fotoğrafa dikkatli baktığımda kızın siması bana tanıdık gelmişti, yanılmamıştım bu Merve'ydi. Bilmiyordum ama içimde Uraz'a karşı en küçük nefret dahi beslemiyor ve gördüğüm bu manzara karşısında sadece gülmekle yetiniyordum.

Sonunda kafayıda yemiştim! Ben bu değildim, şuan gördüklerim karşısında ağlamam gerekirken bu kadar sakin oluşumu anlayamıyordum. Telefonu kapattığımda bir kez daha anladım asla İstanbul'a dönmeyeceğimi. Oraya asla dönmeyip burada yaşayacaktım. Uraz... Hayal kırıklıklarımın baş karakteriydi. Ona asla inanmamalıydım, çünkü zaten kendisi bile bir yalandan ibaretti. Her zaman kendimi onun iyi biri olduğuna dair tatmin etmeme rağmen gerçekler kendini gün yüzü gibi ortaya çıkarıyordu. O yalancıydı, bencildi ve o bir katildi. Birçok kişinin bedenine sahip olmuş bir katil şuan da benim ruhum katletmişti. Şuan hiç bir şey hissetmiyor olmam duygularımı bir katil yüzünden kaybetmemdi. Belki de şuan gülmem kadar saçmaydı Uraz.