Bu kitabı Voxxie'me hediye edeyim.Seni çok seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
××××××××××××
Tanrı günahkarların kanlarıyla boyamıştı cehennemdeki gökyüzünü. Gece olunca birazcık yukarı bakıp seyrederseniz görebilirsiniz. Her an her yerde ölüm olduğunu.
Gecenin karanlığının arkasında ise... Yine karanlık vardı.
Ve kulak verip iyice dinlerseniz duyabilirsiniz. Can yakan fısıltıları, çaresiz çığlıkları.
Ayrıca çok ağır bir kokusu vardır. Keder, pişmanlık ve öfkenin kokusu cehennemin her tarafına dağılıp dışarıdaki kasvetli havanın daha da yoğunlaşmasını sağlar. Bu yüzden herkesin suratında sürekli boğuluyormuş gibi bir his olur.
Bizim için burada varolmak, her saniye daha da derine battığımız kırmızı bir bataklıktı. Sadece kırmızı bir zindan. Ve burada bize sunulan tek şey ise...
Daha fazla karanlık.
Yıldızların üzerine ışığını yansıttığı dalgaların kayalıklara çarpmasıyla ıslanmıştım. Pantolonumun paçalarından akan damlaları hissettim.
Biraz daha.. Çok geç olmadan, onlar beni bulmadan önce biraz daha burada dinlenmeliyim.
Islanmıştım çünkü oradaydım. Toprak kokusu sinmiş kayalıkların üzerinde öylece yatıyordum. Ve sert bir dalga geçiyordu sanki içimden ama ben kımıldamadan orada bekliyordum.
Neyi?
Kimi?
Gözlerimi her kapattığımda önümde beliren yüzünden nefret ediyorum. Ama ışıkları kapatmadan da yaşayamıyorum.
Ilık bir rüzgarın üstüme doğru süzülmesine izin verdim. Şimdi biraz üşümüştüm işte.
Sorun değil.
Sonra dalgalardan daha nazik bir ses duydum.
Yağmur..
Yağmur yine onsuz bir gecede düşmeye başlamıştı. Sahile ait olan kayalıkları ıslatıyor, etrafa dingin kokusunu bırakıyordu.
