18.03.2024
Συνήθως λένε ότι όταν σου λείπει κάποιος που σε πλήγωσε είναι γιατί σου λείπει η εκδοχή του εαυτού σου μαζί τους.
Αλλά όχι.
Δεν μου λείπει. Θέλω να με ξεχάσω. Δεν μπορώ να με κατηγορήσω για αυτά που δεν γνώριζα. Αλλά δεν μου λείπει ο εαυτός μου βυθισμένος στην άγνοια. Όχι...
Ίσως μου λείπει το πως με έκανες να νιώθω.
Ανάλαφρες συζητήσεις, πεταλούδες στο στομάχι, τραγούδια που σε θύμιζαν, ηρεμία, ενθουσιασμός, ασφάλεια
Αλλά άγχος, δάκρυα, ανησυχία, σκέψεις ότι δεν είμαι αρκετή, γίνομαι ενοχλητική
Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι αν ήσουν το σωστό άτομο θα το ήξερα.
Με κάποιο τρόπο.
Ίσως μου λείπεις γιατί σου έδωσα ένα κομμάτι μου.
Γιατί κάθε φορά που σε βλέπω θυμάμαι εμένα τότε.
Γιατί έμαθα από εσένα και πλέον έχεις γίνει ένα κομμάτι μου.
Η καλοσύνη σου, ο τρόπος σου με τους άλλους, η ηρεμία σου, ο τρόπος που με αγκάλιασες εκείνη την μέρα, η μουσική που σου αρέσει -που πλέον απλά σε θυμίζει-
Υπάρχεις μέσα μου, επειδή με άλλαξες. Η παρουσία σου χαράχτηκε στην καρδιά μου και το μυαλό μου φρόντισε να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη.
Μου λείπεις γιατί μπορούσα να σου φερθώ καλύτερα.
Γιατί αν φερθώ καλύτερα στον επόμενο θα είναι εξαιτίας σου. Εξαιτίας αυτών που έγιναν.
- Με έκανες ό,τι είμαι
άρα για αυτό σε ευχαριστώ
YOU ARE READING
Μεταμεσονύχτιες σκέψεις
PoetryΣκέψεις που με κρατάνε ξύπνια το βράδυ και δεν μπορούν να εκφραστούν παρά με την τέχνη. Το είδος των σκέψεων που βγάζουν νόημα στο μυαλό σου, αλλά αν προσπαθήσεις να το πεις σε άλλους, απλά δεν μπορείς να βρεις τις λέξεις. #1 σε σκέψεις (3/7/2024) ...
