Μεταμεσονύχτιες σκέψεις

3: άτυχος αριθμός

27/06/2024

Δεν είμαι καλά.

Φωνάζω...εξομολογούμαι κάτω από την ανάσα μου...λέω νικημένη...ξεφυσάω παραδομένη.

3 λέξεις. 3 τόσο απλές λέξεις που μπορούν να σε καταστρέψουν και να σε λυτρώσουν.

3 μήνες πριν. Σου είπα 3 λέξεις. Και δεν ήταν "Σ' αγαπώ περισσότερο". Ήταν "Δεν είμαι καλά".

Με κοίταξες συνοφρυωμένος. Αυτό δεν το περίμενες όταν με γνώρισες. Όταν μου είπες ότι με αγαπάς.
Δεν μου έκανε εντύπωση αλλά έπρεπε να σε προειδοποιήσω.
Να μην έρθεις κοντά μου (πολύ αργά), να μην με αγαπήσεις (πολύ αργά), γιατί δεν είμαι ικανή να νιώσω το ίδιο. To μυαλό μου είναι ένα χάος.

-Θα περιμένω;

-Τι;

-Θα σε περιμένω.

-Όχι, όχι. Δεν γίνεται έτσι.

-Και πώς γίνεται;

-Φεύγεις. Όλοι φεύγουν αργά ή γρήγορα. Φαίνεσαι καλός. Πρέπει να φύγεις νωρίς.

-Θα περιμένω, είπες πεισματικά

-Γιατί; 

-Γιατί νομίζω ότι μπορώ να σε αλλάξω. Να σε αλλάξω στο πως νόμιζα ότι είσαι. Να σε διορθώσω.

Δεν θα τα καταφέρω. Το ξέρουμε και οι δύο. Αλλά εσύ χρειάζεσαι κάτι για να πιστεύεις και εγώ...; εγώ σε βλέπω σαν ένα εύθραυστο βάζο έτοιμο να σπάσει και πρέπει να το ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΩ. Να το κάνω σαν καινούργιο.

Ποιος θα σου πει ότι οι άνθρωποι δεν είναι βάζα και ουδεμία σχέση δεν έχουν με αυτά; 
Η ζωή; Εγώ; Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι πάντα εγώ. Γιατί πρέπει να είμαι το πειραματόζωο για τις υγιείς σχέσεις των άλλων.

 Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις έναν άνθρωπο αν έχει σπάσει. 

Ούτε είναι δικιά σου υποχρέωση να βάλεις όλα τα κομμάτια στην θέση τους. 

Μπορείς να βοηθήσεις. Αυτό νια. Αλλά αν αφοσιωθείς σε αυτό χωρίς τις κατάλληλες γνώσεις θα κοπείς και εσύ.

Το βάζο δεν θέλει να σε κόψει. Μερικές φορές ούτε ο άνθρωπος. Απλά το κάνει... Δράση αντίδραση.... Αναπόφευκτο; Ποιος ξέρει.

Θα το πας σε έναν ειδικό στην επιδιόρθωση βάζων. Δεν θα το ρωτήσεις. Δυστυχώς, αγόρι, οι άνθρωποι δεν είναι βάζα.

Αν ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει σε έναν ειδικό, δεν υπάρχει τρόπος να τον αναγκάσεις. 

Θα σε πονέσει. Θα σε πονέσει να την βλέπεις να βυθίζεται στο μέρος που λέει ότι μισεί.
Είναι το μόνο έχει γνωρίσει από τότε που θυμάται τον εαυτό της.

Πρέπει ανεξαρτήτως λέω πρέπει να πας και εσύ ο ίδιος για να σου τυλίξουν επιδέσμους στα χέρια. Το αίμα θα σταματήσει. Οι πληγές θα επουλωθούν. Ο ήλιος θα ξανά ανατείλει για σένα.

"Δεν είμαι καλά". Γιατί το είπα; Πάλι; 

Είναι καλύτερα όταν δεν ξέρουν. Γιατί το είπα; Ήξερα που θα καταλήξει. Έπρεπε ΕΓΩ να το σταματήσω. Αλλά τα πράγματα κύλησαν από μόνα τους.

Μοίρα; Ίσως για σένα. Για να διδαχθείς ότι δεν μπορείς να τους σώσεις όλους. 

Εγώ δεν πιστεύω πια στην Μοίρα. Μετά, την δεύτερη φορά, την αποκαλώ τιμωρία.

◊◊◊

Είδατε τι έκανα εκεί με τους τρεις ρόμβους; Όχι; Καλά δεν πειράζει, είναι η χαρά του καλλιτέχνη αυτή. (ο λόγος που δεν είμαι αστεία)

Νομίζω ένα από τα αγαπημένα μου που έχω γράψει. Ελπίζω να σας άρεσε! Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι⭐ και αφήστε μου ένα σχόλιο. Θέλω πολύ να μάθω την γνώμη σας για αυτό!