Mucizelere inanmayan bir adamım ben , bağnazlığın en tepesindeki barakamda yaşıyorum.
Hiçbir şey yoktan var ,yoktan var olmazdı.
Sen olmuştun ama derin yokluğumdan var.
Mucizelerin en belirgin kanıtı ,en güzel güleni.
Sende inanmazdın mucizelere .
Yoktan var olmaz diyip ,yok olmayı ,gitmeyi tercih ettin.
Bu hareketinle beni vardan yok ettin.
Yine mucizem olmaya devam ediyorsun ve hala çok güzel gülüyorsun.
Mucizem olmayı bırakmak zorunda mısın ,hayatım olup kalsan olmaz mı ?
Duymadan ,sevmezden geliyorsun yine.
Gidiyorsun ,elinde benden aldığın duygularla dolu bir valizle.
Sen mucize kadınsın ,mucizelerin kadınısın.
Mucize yaratmak senin için kolay ,çocuk oyuncağı.
Senden son bir isteğim var ,sevmelerimizin hatırına.
Bir mucize daha yap.
Son kez.
Gönül evime gelerek ,beni yoktan var et ,hiçten.
Yine duymazdan ,sevmezden geliyorsun .
Yüzünde alaycı bir gülümseme ,yine çok güzel gülüyorsun.
Yine çok güzel.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİTMİŞ
PoesíaKitabım diyemem bu şiirler birikintisine. Bu birikinti benim benliğimi yansıtıyor. Daha önce söyleyemediklerimi ,haykıramadıklarımı yazıyorum. Okuyunca anlayacaksınız haykıramadığın çok şey olduğunu. Bazen ne kadar kelime bilirsenizde susmak mecb...
