Hiç umudumun olmadığı dönemler.
Hiç göremediğim dönencelerim oldu benim.
Bu dönemleri ,dönenceleri görmek için çok uzaklara gitmene lüzum yok.
Hepsi iki adım ötende ,kalbinin hemen çaprazında.
Bu dönencelerin kıyısına getiren ayrılık değildi beni.
Bu sevginin oluru yoktu bilirim.
Sevdiğimin onuru yokmuş bilmezdim.
Ayrılık uykuya sürükler tohumlarını.
Ölüm uykusuna.
Tohum ,kendisini toprağa bakan çiçeğine yalvarır.
Uyandır artık uykularımı ,sevindir artık duygularımı .
Bilinir çiçeklerin duymadığı gerçeği halk arasında.
Lakin umursanmaz bazı gerçekler ,kulak ardında kalır.
İçte kalanlar anlatılır.
Sanadır bütün kelamlarım ,verilen selamlarım.
Selamı göklerde bırakmak büyük günahtır yapma ,etme ,eyleme.
Hadi selamlarımı almadın.
Ne günahı vardı kelamlarımın.
Uyumaktan sıkıldım , bunaldım.
Ayaklarımı hissetmiyorum ,hissettiğim zamanlarda mevsimler fazlasıyla sendi.
Ben sana yazdığım zamanlarda adıma ya sarhoş ya deli ya şair dendi.
Hatalarım fazlaydı ,lakin çoğunlukla sendi.
Bu yüzden hata yapmaya bu denli niyetliyim.
Hepsi cehenneme benimle gelecekler , şüphesiz.
Ama yoruldum.
Uyumaktan.
Beklemekten.
Teklemekten.
Ama en çokta uyumaktan yoruldum. Yatağımın baş ucuna oturup bana günaydın demeni dört gözle bekliyorum.
Ufak bir günaydın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİTMİŞ
PoesíaKitabım diyemem bu şiirler birikintisine. Bu birikinti benim benliğimi yansıtıyor. Daha önce söyleyemediklerimi ,haykıramadıklarımı yazıyorum. Okuyunca anlayacaksınız haykıramadığın çok şey olduğunu. Bazen ne kadar kelime bilirsenizde susmak mecb...
