EL MÂRİD ÂZÂB-Î YAŞAM 2

22.bölüm-CÂÂN-I LÂNET

Kendimi can'ın kollarında bulduğumda sanki tüm zaman durmuştu. Farklı bir zamanda gibiydim. Bütün vücudumu saran kolları, kokusu, vücudu, sesi benim kilitlenmeme sebep olmuştu.

Can: iyi misin?
*

Can

Can: korkma yanındayım

*Rüya mı görüyorum. Gerçekten burda mısın

Can:  evet bu bir rüya, henüz yanında değilim ama en kısa zamanda olacağım

....

Arda: Ahsen iyi misin?

Atakan: Ahsen bizi duyuyor musun?

Arda: Ahsen

*İyiyim. Ne oldu bana

Kendime geldiğimde başım Arda'nın kucağında olacak vaziyette kaldırımda uzanıyordum.

Atakan: eve gidelim dedik. Aniden can diye bağırıp trafiğin ortasına ataladın

Arda: araba sana tam çarpıyordu ki son anda durdu sende şok geçirip bayıldın

Döngüde gibiydim ve bu canıma tak etmişti. Sürekli onu düşünüp duruyorum. Ne zaman onu gördüm diye heveslensem rüya olduğunu anlıyorum ve tüm olanlar en baştan tekrar ediyordu. Bu duygunun ne kadar berbat olduğunu anlatamam. Bir döngü içerisindeyim ve bir türlü kurtulamıyorum. Doğurulup kendime gelmiştim. Arda ve Atakan bana bakarken ben yolda gördüğüm küçük çocuğun arabanın önüne atlamasının şokundaydım.

............

Eve doğru gitmek için yürümeye başladık. Trafiğe geldiğimizde kırmızı ışığın yanmasını bekliyorduk. Atakan ve arda okuldaki olay hakkında konuşurken kaldırım da ki küçük çocuğun bana doğru gülümseyip arabaların önüne atlamıştı. O an ki endişe ve korku ile bende yola atlamış çocuğu kurtarmaya çalışıyordum ki çocuk bir anda kaybolmuştu. Üzerime doğru hızla gelen araba ile gözlerimi sıkı sıkı kapatmıştım. Açtığımda simsiyah bir yerde can ile görmüştüm kendimi. Bir kaç gündür gördüğüm gerçeğe yakın halisünasyonlardan biri olduğunu anlamıştım ama... Can'ın bana dokunuşunu hissetmiştim. Gerçekten de hissetmiştim. Onun sert ve damarlı kollarını hata kokusunu bile almıştım. Bir kaç gündür normal şeyler yaşamıyordum bunu irem'e anlatmam gerek. Daha sonra bir psikiyatriste gitmeliydim. Yorgunluktan veya başka bir şeyden olabilirdi. Ayağa kalkmıştım arda ve Atakan ısrarla ve tekrarla iyi olup olmadığımı soruyordu. Eve doğru yürürken arda konuşmuştu.

Arda: neden yola atladın

*Bir çocuk gördüğümü sandım

Atakan: bir kaç gündür çok yorgun ve tuhaf görünüyorsun.

*Evet farkındayım sanırım aşırı düşünüyorum

Atakan: bak Ahsen. Geçmiş geçmişte kalır. İnan bana hatırlasaydın can'ı hatırlamak için bu kadar çabalamazdın.

*Neden

Atakan: söyledim ya sana olan davranışı, bakışı, konuşmaları, çevresine davranışı hiç normal değildi onun. O yüzden onun için çabalama

Hem yurtdışında değil mi? Neden bu kadar merak ediyorsun onu?

*Bakın sürekli can'ın hayalini görüyorum. Çok gerçekçi geliyor. Ve her seferinde çok yakında yanımda olacağını söylüyor. Onun hakkında araştırma yaptım ama hiç bir şey bulamadım. Okul kayıtlarında bile yok sanki... Sanki

Arda: sanki öyle biri hiç varolmamış gibi...

Atakan: neyden şüpheleniyorsun

*Can sanki normal bir insan değilmiş gibi geliyor

Arda: peki o zaman ne?

Bölümü geç attığım için kusura bakmayın anca konuyu toparladım. Sabırla beklediğiniz için teşekkür ederim 💕.