EL MÂRİD ÂZÂB-Î YAŞAM 2

7.bölüm-UMUT

Arkamı yavaşça döndüğümde erkek grubu bana bakıyordu. Aralarından bazıları bir şeyler konuşuyor bazıları gülüyordu. İki kişi yanıma yaklaşıp önümde durdular.
Önümde ki bir kişi arkadan birine seslenmiştim

-murat! Bu kızı tanıdın mı? Eski hastanede

-o mu?

-baya güzel hemde

-getirin

Hastane mi? ne hastanesi?
Önümde ki iki kişi bana bakıp durdu az önce murat diye bağıran çocuk konuştu.

- hanımefendi bize şuraya kadar eşlik eder misiniz?

Karşı çıkarsam sonu kötü olabilir. Konuşmadan ilerde bize bakan erkek grubuna doğru yürüdüm. Cesur görünmek zorundayım.
Derin bir nefes alarak önlerinde durmuştum.

-hatırladın mı bizi?

*Kimsiniz?

-hastanede olanları unuttun mu hemen de

Oysaki çok eğlenceliydi

*Ne oldu hastanede?

-ah cidden unutmuş.

Hatırlamak ister misin?

Diye sormuştu çocuk gülerek. Başıma bir şeyler geleceği kesindi. Kaçmam lazım. Aniden yüzüme yediğim tokat ile yere düşmüş gözlerim dolmuştu.

-sana soru sordum orospu! Cevap ver

-hey yavaş olsana onu böyle incitmeyiz

Demişti öteki çocuk. Yerde uzanırken çocuk üstüme çıkmış bana tokat atmaya başlamıştı. Her yerim kan içindeydi. Çocuk saçımdan tutup beni kaldırmış tekmeye atmaya başlamıştı. Diğer çocuklar beni tutuyordu. Sebebini bilmeden dayak yiyordum. Tanıdık bir sesle çocuklar durmuştu. Ben ise o kadar dayak yemiştim ki bayılacak gibi olmuştum. Uzaktan uzun boylu birini görmüştüm ama sokak lambası orayı aydınlatmıyordu  Kapkaranlıktı. Yüzünü göremeden bayılmıştım. Gözlerim son bir defa açmaya zorlarken dağınık saçlı birinin bana sarıldığını görmüştüm.

...

Gözümü açtığımda evde yatakta uzanıyordum. Nasıl buraya geldim? Daha doğrusu kim getirdi beni? İçimde Tuhaf bir heyecan ve korku vardı. Kim olmasını umuyordum. Yataktan doğurulup aynaya bakmak için ayaklandım. Aynaya baktığımda yaralarıma pansuman yapmıştı. Bunu kim yapmıştı. Hemen odadan çıkıp evi dolaştım. Belki o kişi hâlâ buradadır. Evin her tarafını köşe bucak bakındım ama kimse yoktu. Dağınık saç, uzun boy Yoksa...