3.bölüm-İREM

124 9 13
                                    

Bölüm biraz geç geldi. Bir fic yazıyorum 4 bölüm yayınladım worng number adlı bir fic ona fazla zaman ayırdım eğlenceli bir fic olduğu için. bu hikâyeyi unutmuşum o hikâyeye de göz atarsanız çok mutlu olurum. Sonra ... Neyse amk bu kadar yeter başlıyoruz.
...

Tüm gözler o yöne doğru dönmüştü. Sınıfa kahverengi saçlı buğday tenli bir kız girmişti. Bu kız bana tanıdık geliyordu ama bir türlü hatırlayamıyordum.

Öğrtmn: arkadaşlar bugün aramıza yeni biri katıldı. İrem kendini tanıt bakalım.

İrem: merhaba ben irem. 19 yaşımdayım.

(İrem büyük 19 yaşında)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(İrem büyük 19 yaşında)

Öğrtmn: teşekkürler iremcim boş bir yere oturabilirsin.

İrem: tamam teşekkürler

İrerm yanıma doğru gelip bana baktı. Yüzünde küçük bir gülümseme vardı.

İrem: oturabilir miyim?

*Tabiki

İrem: teşekkürler. Ben İrem

Diyerek elini uzatmıştı. Bende karşılık vererek elini tutmuştum.

*Ahsen

İrem: memnun oldum

*Bende

İremle tüm ders boyunca sohbet edip tanışmıştık. Baya yakın olmuştuk. Her teneffüs birliktelik aşağıya kantine gidip birşeyle yiyip sohbet etmiştik. Sonunda öğle yemeği zamanı gelmişti.

*Hadi aşağıya inip yemek yiyelim

İrem: tamam. Sen in bende geliyorum

*Tamam

...

Atakan: ne işin var burada

İrem: okumaya geldim.
Ne o sevgilini görünce hiçte hoşlanmamış gibisin ne bu tavırlar

Atakan: seninle çoktan bitti. Sende kendine çeki düzen ver

İrem: o kız yüzünden mi?

Atakan: yakın arkadaşımla yattığını için. Şimdi siktir git.

İrem: hâlâ seni seviyorum

Atakan: ben sevmiyorum uzak dur benden

İrem: o kızdan hoşlanıyor musun?

Atakan: hoşlanırım yada hoşlanmam bu seni alâkadar etmez

İrem: iyi hoşlan. Bende onunla yakın arkadaş olurum ve senden hoşlandığımı söylerim. Oda asla senden hoşlanmaz. Böylece bana geri dönersin

Atakan: böyle biri olduğunu bilmiyordum

İrem: beni sen böyle yaptın.

...

Merdivenlerden yemekhaneye iniyordum ki Can denen çocuğun kolumu tutması ile durdum.

Can: çatıda biraz konuşabilir miyiz?

*Aslında yemek yemeye in-

Can: lütfen...
sadece 10 dakika

*Tamam

Birlikte okulun çatısına çıkmıştık. Kapıyı açarak önden gitmemi sağlamıştı. Ne tesadüftür ki bu anı daha önce yaşamış gibiyim.

EL MÂRİD ÂZÂB-Î YAŞAM 2 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin