EL MÂRİD ÂZÂB-Î YAŞAM 2

24.bölüm-CİN-Î

Arabadaydık. Akşam üzeri 7:20 de arda bizi almak için gelmişti. Hep birlikte arabada gideceğimiz yeri merak ediyorduk. İrem hazırlıklarla uğraştığı için yorgun düşüp uyumuştu. Arda hem arabayı sürüyor hemde açtığı şarkıya eşlik ediyordu. Atakan telefonu ile ilgileniyor hiç konuşmuyordu. Ben ise camdan dışarı bakıyordum sessiz ve ıssız yoldu burası 1-2 araba geçiyordu sadece. Camdan dışarı bakınca yeşil büyük dağlar karşılıyordu gözlerimi. Boş gökyüzünü ay doldurmuş hava iyece kararmaya başlamıştı. Uzun yolculuğun ardından deniz kenarında yazlık bir eve gelmiştik. Evin ön tarafta kocaman deniz varken evin arka tarafında yemyeşil orman vardı. Kocaman iki katlı villa oldukça lüks görünüyordu. Arabadan inip valizlerimizi eve doğru taşımıştık. Arda kapıyı açtığında büyülenmiştik adeta. Evin için çok modern görünüyordu. İçeri girip eşyalarımızı bıraktık. Herkes'in kendi odası vardı.
Üst katta olan odama çıktım. Kapıyı açtığımda sıcak bir rüzgar yüzüme çarpmıştı. Bu oda evin geri kalan kısımlarından daha sıcaktı. Valizimi yatağın üzerine koyup kocaman beyaz ve bordo ile dekore edilmiş odayı inceledim. Yerden tavana kadar büyük camlar, camları kapatmak için koyu bordo perdeler, pordo çarşaflï çift kişilik yatak, makyaj aynası, beyaz elbise dolabı ve içeri bile görmediğim lavabo. Oda oldukça genişti. Yatağın üzerine oturup valizimi açtım içinde getirdiğim bir kaç parça elbisemi giyim dolabına yerleştirdim. Daha sonra aynanın karşısına geçip saçıma başıma çeki düzen verdim. Farklı bir desen dikkatimi çekmişti. Aynanın sol üst tarafında küçük bir üçgen vardı. Üçgenin içinde ise küçük bir daire, dairenin içinde de artı (+) vardı. İyice yaklaşıp incelemek isterken kapı ile irkilmiştim.

*Gel

Arda: hadi aşığa da hep birlikte yemek yiyelim

*Tamam geliyorum

Arda kapıyı kapatıp odadan çıktı. Sembol dikkatimi çekmişti. Yine de desen olarak düşünüp odadaki banyoya girdim elime yüzüme su çarpıp kuruladım. Odadan çıkıp merdivenlere doğru yöneldim. Merdivenlerden inerken atakan'ı görmüştüm
Boş duvara öylesine bakıyordu. Hareket etmeden. Etraf hafif karanlıktı aşağı indiğimde İrem ve arda masada öylece tabaklarına bakıyorlardı.

*Atakan yukarıda duv-

Tabaklarda kanlı et parçaları vardı. İrem sessizce yerken arda bana doğru bakıp ayağa kalktı.

*Bu yemek nede-

Arda sözlerim bitmemişken elinde ki bıçak ile üzerime doğru koştu. Evin içinde ondan kaçıyordum. Aniden İrem ve Atakan da çığlıklar içinde üzerime doğru koşmuştu. Çıkış kapısına doğru gidip kapıyı açtım ve ormana doğru koşmuştum. Hızla ve korkarak ormanda koşuyordum. Onların neyi vardı böyle. Çok korkunç görünüyorladı. Hâlâ peşimden koşuyorlardı hem de baya hızlılar. Arkamı kontrol ederek koşarken sert bir bedene çarpmıştım. Kafamı hafifçe bedenin kafa tarafına kaldırdım.

*Sen... Ca- CAN

Can: iyi misin?

*Sen nasıl?

Can: bunu sonra konuşuruz

Onlar sana zarar verdi mi?

*Hay- Hayır

Can omuzlarımdan tutarak konuştu.

Can: ormanda olabildiğince uzağa koş. Hava karanlık dikkatli ol. Ben geri geleceğim.

*Beni nasıl bulacak-

Can: orasını düşünme, şimdi koş.

Can koşmam gerektiğini söylediğinde yüzümde yaşlarla birlikte hızla koştum. Orman zifiri karanlıktı. Tek bir ışık bile yoktu. Korkuyordum. Ayaklarım daha fazla beni götürmediğinde yere yığılıp kalmıştım. Ağlamaya başladığım sırada can bir anda yanımda bitivermişti.

Can: iyi misin?

*Ne oldu anlamadım.

Burada değilsin biliyorum yine hayâl görüyorum

Şimdi de karanlık ormanda kayboldum. Nasıl geri döneceğim bilmiyorum

Korkmaktan hayâl görmekten yoruldum

Çok yorgunum.

Sen-

Can: özür dilerim

Daha önce gelemediğim için.

Şuan buradayım yanındayım

Can elimden tutup beni ayağa kaldırmıştı. Yüzlerimiz buluştuğunda nefesim kesilmişti. Yüzüme iyice yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurdu.

Can: hadi gidelim

*Daha fazla yürüyeceğimi sanmıyorum

Can beni sırtına alıp ormadan çıkarmak için yürümeye başlamışt. Gözlerim çok yorgundu. Göz kapaklarıma kirpiklerim ağırlık yapmıştı. Ama uyumak istemiyordum. Ya uyanırsam ve yanımda olmazsa.

Can: Biraz uyu

Yanındayım merak etme.