The Twilight Heiress (Resurrection Series #1)

Kabanata IV

Sa mga araw na nagdaan, ang Pyropolis ay naging isang pamilyar na tanawin para sa akin. Ang mga bata, na masigasig sa kanilang pagsasanay, ay nagpapaalala sa akin ng sarili kong pakikibaka sa pagtuklas at pagkontrol ng aking mga kakayahan. Minsan, ang kanilang mga tawa at sigawan ay parang bulong ng nakaraan, nagpapalakas sa aking loob at nagpapaalala ng aking layunin.

Habang tumatagal, lalong nagiging malinaw na ang mga sagot na hinahanap ko ay kailangang mahanap dito mismo sa Pyropolis. Ang Imperyo ng Lumina, na binubuo ng Pyropolis at ang tatlong iba pang kaharian, ay isang malawak na lupain na puno ng misteryo at kapangyarihan. Sa bawat kaharian, tiyak na may iba't ibang hamon at kaalaman na naghihintay na madiskubre.

Si Zane, sa kabila ng lahat, ang aking natatanging kakampi sa mundong ito—ang nag-iisang taong alam kong maaaring magbigay ng suporta sa aking mga hangarin. Ngunit kailangan ko ring maging listo, dahil sa mundong ito, hindi lahat ng nais tumulong ay may dalisay na intensyon.

Naputol ang paglalakbay ng aking isipan sa pagdating ni Martha, na may bitbit na kakaibang enerhiya at pagsusuri sa aking mga kilos.

"Lady Aurelia, kanina ka pa nakatitig sa mapa."

Ang kanyang boses, malamig at may halong kuryosidad, ay sapat na para maramdaman ko na hindi lamang ako ang may mga plano at iniisip.

"May balak ka bang umalis muli sa Pyropolis?" patuloy niyang tanong, ang kanyang mga mata ay hindi umaalis sa malaking mapa sa pader.

Ang pagpako niya ng tingin sa mapa ay tila isang hindi sinasadyang pag-uusisa sa aking mga layunin. Sa kanyang mga mata, naglalaro ang parehong interes at pag-aalala—ang isang uri ng emosyon na hindi ko madaling basahin.

Sa halip na sagutin siya, nanatili akong tahimik. Ang katahimikan ay kadalasang mas malakas kaysa sa anumang salitang maaaring bitawan. At sa mundong ito, kung saan ang bawat galaw ay maaaring may kahulugan, minsan ang hindi pagbigay ng kasagutan ay isang estratehiya.

Sa malalim na samahan ni Lady Aurelia at Martha, ang bond nila ay hindi lamang kinikilalang propesyonal o seremonyal—ito'y naging personal at malalim. Ang pagkawala ng tunay niyang ina at ang umano'y pagiging suspect ni Reyna Ayla ay nagdulot ng malaking epekto sa kanyang buhay at posisyon sa palasyo. Ang mga haka-haka tungkol sa kamatayan ng kanyang ina ay nagdulot ng lason sa loob ng palasyo, mga bulong na nagdudulot ng takot at pagdududa.

Ang aklat na naglahad ng mga pangyayaring ito ay tila naglalaman ng mga kwentong kalahating totoo at kalahating haka-haka—mga kasaysayan na hindi ganap na mapapatunayan ngunit hindi rin ganap na maitatanggi. Ang kakulangan ng ebidensya ay nag-iiwan ng mabigat na tanong sa hangin, isang tanong na maaaring hindi na masagot.

Ang pagtakas ni Lady Aurelia noon mula sa palasyo ay isang matapang na hakbang, isang akto ng desperasyon at paghahanap ng kalayaan. Ngunit ang katotohanang hindi niya ito natuloy ay nagpapakita ng mga limitasyon na kanyang kinakaharap—ang makapangyarihang mga pader ng palasyo na hindi lang pisikal na harang, kundi pati na rin emosyonal at politikal.

"Wala na 'yan sa aking isipan." Ang ngiti ko ay nagpapahiwatig ng isang bagong kabanata, isang pagtanggap sa kasalukuyang sitwasyon at marahil ay isang bagong estratehiya sa pagharap sa mga hamon ng palasyo. "Alam ko sa sariling hindi ko na ulit magawa iyon." Ang aking salita ay nagpapahiwatig ng pagbabago ng takbo ng aking isipan—ang dating pagnanais na tumakas ay napalitan ng bagong determinasyon na harapin ang anumang hamon mula sa loob.

Napatango si Martha, isang kilos na nagpapakita ng pag-unawa, at marahil, ng suporta.

"Mabuti naman," tugon niya. "Humihingi ako ng paumanhin, ngunit kailangan kong iwasang banggitin ang mga titulong 'prinsesa' o 'lady' kapag maaring marinig tayo ng hari at reyna. Mahigpit itong ipinagbabawal. Subalit, huwag kang mag-alala. Makakamit natin ang hustisyang nararapat para sa iyo at sa iyong ina. Kilala ng lahat ang katotohanan."