SİYAH EJDER (love of black dragon)

ACININ TATLI TEBESSÜMÜ

Arifle bir aradayken herşeyi yapardık babam öldüğü sıra bana lavantalar almıştı nasıl iltifat edilir bilmezdi ben her zaman onun yaşam kaynağıydım oda benim için öyleydi ben ona şiirler yazardım hatıralar doluydu yaşamımız ama hiç bir kez olsun ileri gitmezdi beni severdi bunu hissetirmezdi basenleri ağlardı ne oldu desem bile cevap alamazdım bir gün Arif ağzı burnu kan içinde yanıma gelmişti noldu deyince boşver dedi üsteledim babam annemi terk etti annemin yanına durdum babam dövdü annemde şuan beni terk etti evleniyor babam hap almazsam ölünceye kadar döveceğini söyledi ben okuyamam okulu bırıkıcam çete açıcam devam ettiricem oradan ona hapları veririm yoksa beni işe almazlar biliyorum ikimiz içinde zor ama bensizde zorbalığa katlan üzülmeni istemiyorum buralarda bi kaç ay olmayabilirim yada yıl emin değilim ama her nerdeysem orda seni hep seveceğim aramızdaki mesefa sadece kilometreden ibaret uzaktan sevmek aşka engel değil manolya demişti mithat "manolya noldu iyimisin

Manolya"dalmışım kusura bakma arife engel ol mithat lütfen"ayağına kapandım o benim için yaşamı temsil ediyor mithat o beni koruyor o giderse yaşamımın bir parçası gitmiş olur annelerin kaderi kızlarına benzer derler benim kaderim çoktan belirlenmeden lütfen onu kurtar yada napıyorsan yap ona yardım et biliyorum çok zor ama benim içinde bu çok zor

Kapı aralandı yine o adamlardı kaplan simgeleri

Bana doğru seslendi

-artık öğrenmem gerekecek Arif bizim yanımıza katılmadı durum vahim sende bizimle olucaksın manolya annen bir süre olmayacak bizim çeteye katılman gerekiyor eğer katılmazsan her türlü işkenceye ve arkadaşlarının ölümüne hazır olursun

Güçsüzdüm bitkindim bir o kadarda yorulmuş benim düşman rakipte olmam zordu çünkü arifle savaşmam gerekecekti babam gibi oda yaşamına gözlerini yumar beni bırakıp giderse annemin umrumda değilim babam nasıl biriydi o olsa benim yanımda nolursa olsun dururmuydu gerçek babam olmasada beni büyüten babam her zaman pes etmeme izin vermezdi

Adama doğru yöneldim"ben size katılmıyorum herşeye hazırım tam burada ölmeye bile razıyım

Arkadan alkış sesiyle bir adam girdi bu çetenin lideriydi saçıma dokundu "güzel kızmışsın beni kabul etmiyorsun naptım bana şans ver manolya söz veriyorum sana seni burdan kurtarıp mutlu hayat sunucam yanındakilerde kurtulucak eğer kabul etmeszen annen gibi bir hayat seni bekliyor olucak "ağlamaya başladım

Çete ve lideri ayrılır

Mithat elimi tuttu"manolya katılman gerek yoksa annen gibi bir hayatmı yaşamak istiyorsun"

-bırak mithat yeterince zor bi hayat yaşadım dahada zorlaştırma"

Ceketimi alıp hastaneden ayrıldım ağlıyordum yeterince bitkindim kalbim ağrıyordu ağlamaya devam ediyordum yağmur bastırmıştı her yeri üstüm sırılsıklam olmuştu bir banka oturup limanı seyrettim huzur veriyordu acının tatlı bir tebessümü ama yük yeterince ağırlaşmıştı telefonumu açtım yağmurdan ıslanıyordu arifi aradım telefon açılmadı tekrar tekrarla aradım yine açılmadı kalkıp yürüdüm acı neydi içten içe o acıyla ölmekmiydi yada gülümseyip herkesin seni mutlu olduğunu sanmasımı içinde ne fırtınalar kopuyor duymuyorlar ben yaşamım boyunca bir kişiye adamak koyuyordu derin düşüncelerle gökyüzüne baktım zamanımı geçirdim telefonum çalıyordu arayan beni büyüten annemdi

Açtım"manolya kaç gündür yoksun evet herşeyi öğrendin eve gel seninle konuşmak isteyen biri var ve vedalaşmama izin ver seni kırdıysam özür dilerim"
Telefonu kapattım yeterince herkesi dinlemiştim sıra annemdeydi eve doğru gidiyordum üstüm her yerim ıslanmıştı eve vardım kapı açıldı annem bana bakıyordu telaşlandı hemen havlu getirdi
"Manolya delirdinmi kızım hastalanacaksın kendine bunu yapma "havluya sardı içeri girdiğimde içerde Arif vardı telefonu elimden düşürdüm şaşırmıştım ona bakakaldım öylece..
Arif ayağa kalktı saçıma dokundu yüzüme baktı"vedalaşmanın sırası gelip geçiyor son günümü seninle geçirmek isterken sen napıyorsun hastalanacaksın arifin elini tuttum ağlıyordum"Arif ben seni sevdim sadece seni sevdim kalbim ağrıyor ben seni bekleyemem gidersen dönmeyeceksin bana neden bunu yapıyorsun ben yaşamım boyunca yalanlarla yaşadım zorluklarla yaşadık seninle sen şuan iyisin ama sırf o çete yüzünden savaşacaksın neden"
Arif

"O çeteye katıl katılmazsan bir daha asla yüzüne bakmam manolya asla

Manolya
-neden babamı öldüren adamlamı çalışıyım senin düşmanın benmi oluyum

Arif
-konu buraya kadar gelmişse beni öldür razıyım sadece ölümüm senden olsun istiyorum çetedeki bir çok insan işkence taciz tecavüz görüyor o kızı düşün öğretmeni tarafından tecavüz edilene ya bir çok kişi onları sne kurtarabilirsin ben kurtulmadım sende öyle ama onları kurtarabilirsin ağlıyordu

Manolya
-onları kurtarabiliriz yanımda ol Arif gitmene izin veremem gidersen kavuşamayız istersen dünyanın öbür ucunda yaşa seni severim ama bilerek ölmene izin veremem bu acıya katlanamam

Annem içeri girdi" gel duş al manolya
Duş aldıktan sonra kıyafetlerimi giydim hava dinmişti Arif  kapıyı çalıp odama girdi
"Haydi yemek yiyelim dışarda

Manolya
-gidelim

Restoranta doğru yol aldık Arif ağlıyordu onun içinde bu zordu çünkü hiç çıkma teklifi bile etmemişti beni sevdiğini bile söylememişti restoranta girdik yemeğimizi yedik bittiğinde Arif elimi tuttu "seni seviyorum manolya benimle öbür dünyada bir arada olurmusun?"

Şaşırmıştım ağlamaya başladım gözümdeki yaşları siliyordu benim kalbimdeki yaşların yerine sadece gözyaşını silmişti

Manolya
-seninle bu dünyada ve öbür dünyada başka evrende olsam bile seni hep seveceğim ve seninle bir ömür boyu yaşamaya bile razıyım sen benim dünyamsın hayatımda tanıdığım en güçlü insan sensin Arif

Arif ağlamaya başladı kalbi ağırlaşmıştı benim gibi bende ağlıyordum ama engeldi mutlu olmak bile bize engeldi...