SİYAH EJDER (love of black dragon)

OYUN

Hayatım boyunca hep bir parça olmaktan doğada bir yaprağı düşürmek sıkıldım ben artık başarmak istiyordum ezilmek istemiyorum başarılı biri olarak yetişmek ama en önemlisi ise ailemin biricik kızı
Tek umudu olmak nasıl bir his bilmem
Ailemin kim olduğunu sonradan öğrendim şimdi arayışta olmasam böyle ölecektim şimdi ölümü düşünmek çok erkendi ben savaşacaktım kimsenin kanı arkasında kalmayacaktı özelikle babamı öldüren şahsın kanı yanına kalmayacaktı
Nice binlerce çocuk ölmüştü siyah ejderde onların ruhunu aydınlanmak bana verilen bir görev gibi hissediyorum tabiki yaşam
zordur zoru her insan sevemez bazıları çabalar en üst mertebelere ulaşırlar Mithat benim sağ kolum Arif sol kolum
Aşk duygusunu onlarda yaşamadım
duygularda babamın kişiliğini aradım sade bir dilde onlara herşeyi anlattım
Ama en önemlisi ise siyah ejderin varlığı
Gece bunları düşünerek uyumuştum sabah olmuştu beni Arif aramıştı telefonu açtım

-nerdesin biz çıktık bekliyoruz

Manolya

-hemen giyiniyorum bekleyin...

Bir süre sonra üstümü giydim koruyucu yeleğimi çantama silahı yerleştirdim
Hemen evi kitleyip çıktım bir ses

Adam belirdi gözlüklü yakasında kaplan işareti vardı bu babamı öldüren çeteydi
Neden buradaydı bana gülümseyip gitti yağmur bastırmıştı yağmur uğursuzdur
Şansım yaver gitmesinden korkmuştum benim yerimi nasıl bulmuşlardı yada annem beni oyunamı getiriyordu arife anlatmadım annemi aradım telefon açılmadı annemin evine doğru gittik arabadan inip hemen eve doğru ilerledim kapıyı çalmadan bir ses yankılaşıyordu görevli yanıma yaklaştı
-özel konuğumuz var lütfen bidaki sefere gelin

Manolya
-annemin özel konuğu kim olabilir özelikle ben kızıyım açın kapıyı!! Diye bağırmaya başladım biri kapıyı açtı görevlilerden hemen içeri girdim yakasında kaplan işareti olan bir adam daha görmüştüm oyunamı gelmiştik annem elimi tuttu

Merdümgiriz
-özel konuğumuzu güzel karşıla kızım
Annem gözümün içine oyundayız işareti yapar gibi konuşma yap bitir demişti
Devam ettirdim

Kendime çay koydum ateşin yanına geçmiştim ona çay ikram etmiştim annem odadan ayrılmıştı şaşırdım kapı kapandı

Adam gözümün içine bakmıştı

-mehmedin kızı manolya sensin demek seni bekliyorduk yanına adam gönderdim o benim sağ kolum seni hep takip edecek yaşamak istiyorsanız çok çabalamanız gerekecek

Gözlerine baktım

-senden korkuyormuyum sanıyorsun sen kimsin senden korkacağım istersen öldür yanında eğilmem ben kendime saygım var

bu hareket sanki onun hoşuna gitmişti
Gözlerim baktı
-işte başarılı oldun beğendim seni bugün sarayımıza annen ve sen davetlisiniz
Hemen kalkıp gitmişti

Şaşırmıştım çayımı içiyordum adam gidince annem yanıma gelmiş bana sarılıyordu
-işte başardın temkinli davran bizi takip ediyorlar bu gece çok dikkatli olmalısın
Ondan önce bişeyler ye ve eve git geldiğinde seni almaya geleceğim bugün işlerini hallet

Hemen bişeyler atıştırıp evden çıktım arifle o kızla görüşmek istemiştim
Kızın yanına hastaneye doğru ilerledik
Odaya girdiğimizde yine korkuyordu
Onun yanına gelip elini tutmuştum

El işaretleriyle "yanındayım ben varken sana hiç kimse zarar veremeyecek güzel kızım sen benim en değerlimsin"dedim
Kız bir elimi diğer eli ise Arifin elini tuttu
El işaretleriyle"siz benim annem ve babam olurmusunuz lütfen"dedi ben arife baktım oda bana odadan ayrıldı Arif ben düşündüm el işaretiyle "arifi çokmu sevdin neden onu baba olarak gördün"
Kız el işaretiyle"onda o ışığı gördüm beni koruyan çeteye alan oydu ona minnetarım özelikle seni beğendim çok güzel bir anne o ise çok güzel bir baba olacağına inandım
Benim ailem olur musunuz" dedi ben el işaretleriyle "bir resim çiz kendini nerde hayal kurduğun o zaman oluruz"dedim odadan çıktım arifin yanına gitmiştim ama onu bulamamıştım koltuğa oturdum yanıma Arif oturdu

-beni gerçekten seviyormusun yoksa takıntı yada kullanmamı mithatmı sevdiğin istersen ben onunkileri olurum

Arifin elini tuttum"ailesiyiz artık"
Gülümsemişti ilk defa Arif gülüyordu

-hadi içeri girelim dedim

İçeri girdiğimizde kızın resmine baktım Arif ben ve kız el ele bir evde ve ağaçlar pencereye kadar sarkmış çok mutlu bir aile resmiydi kıza sarıldım Arif'te sarıldı

El işaretleriyle "artık ailen biziz güzelim"
Dedik mutluydu saate bakıyordum 5:30 du hemen kızın yemeğini getirmek için aşağı indim yemeği aldığım sıra bir adam mektup düşürmüştü kartın simgesi kaplandı elime aldım gemi fotoğrafı vardı adama verdim teşekkür edip ayrıldı

Yemeği odasına götürdüm arifle konuşma için odadan ayrıldım olanları sabahki olayları anlattım

Arif bana baktı
-oyundayız manolya

Şaşırmıştım ona bakıyordum saatlere birşey kalmamıştı arkamdan bir ses geliyordu bu kimdi arkamı döndüm...