SİYAH EJDER (love of black dragon)

Kahraman

Yağmurlu havada yıldırım çakarken gece hastaneye kaldırıldım yatakta dinleniyordum gözümü açıp gökyüzüne bakıyordum babamı öldüren hala hayattaydı siyah ejder üyeleri mesaj yazıyor,arıyordu ama bedenimi hissetmiyordum hareket edemiyordum anıları bile zar zor hatırlıyordum doktor yanıma geldi
-"manolya bilincin zayıf hastalığın gittikçe büyüyor beynine doğru sızıyor araştırıyorum ama bu çok atlatılır gibi değil güzel kızım bu hastalığın sebebini bilmiyorum ama inanırmısın bende kızımı bu hastalığın yüzünden kaybettim küçüktü daha 16 yaşındayken bu hastalık yüzünden ölmüştü o gülmezdi hiçbir zaman annesini kaybettiğimiz günden bu yana onun için yaşamak zordu bazenleri yemek yerken derin düşüncelere girerdi annesini öldüren kişi onun eski sevgilisi olarak biliniyordu bulamadık senin yaşantın nasıl bilmiyorum ama böyle yaşarsan ölebilirsin ailen varmı?
Manolya

-ailem yok gerçek babamı ölmüş beni büyüten babamı öldürdüler beni büyüten annem beni sevmedi gerçek annem ise beni bir oyunun içine davet etti ama ben kendimce bişeyleri yapmaya çalıştım sevdiğim adam beni terk ediyor beni seven çabalıyor ama mutlu olamıyorum

Doktor derin derin nefes aldı bana baktı
Benim kızımda epey süre katili aramıştı ama öldürüldüğü yerleri gezerek fotoğraflarını çekip Notlar yazardı her zaman öldürüldüğü saatte o sokağa giderdi tren geçerdi insanları çekerdi birgün bir adama rastladı o simayı unutamadı notlarına ve fotoğraflarına baktı her zaman o fotoğraflarda çıkmıştı birgün trene bindi beni aradı açamadım tekrar aradığımda açtım baba ben katili buldum dedi yardıma ihtiyacım var dedi ama yardım edemedim o gün evine kadar gitmiş adamı uzaktan takip etmiş annesinin fotoğraflarına bakıp dalıyormuş birgün adam kızımı far etmiş konuşmuşlar kızıma herşeyi anlatmış birgün onu gelip öldüreceğini söylemiş ama kızım koleksiyonu vardı silah bıçak hatta tekvandoya bile gidiyor yeni hobiler ediniyordu o gün hava aynı böyle yıldırım bulutlu bi haldi kızım adamın yanına giderek onu yaraladı öldürecekti polisler geldi kızım kaçmayı başardı fakat o gün bi hastalığı ile karşılaştım bu seninkiyle tıpa tıp benziyordu her zaman onun için elimden geleni yaptım olmadı kızım bana bakarak bir söz vermemi istedi ne dediğimde benim gibi olan kızları kurtar benim gibi olmasınlar öldürmelerine yardım et dedi ağladım kabul ettim hep bir yanım eksik oldu manolya sana yardım etmeme izin ver hatta kızımın koleksiyonlarını herşeyi sana vericem bu iyiliğimi unut ben kızım için yapıyorum

Doktor ağlamaya başladı

Manolya"eğer isterseniz babam olarak kalabilir sizde beni kızınız gibi düşünürsünüz hayat bazen o kadar acımasız olabilir ama ben sizi her zaman koruyacağım iyiliğinizi unutmayacağım

Doktor
-her zaman yanında olacağım sende kızım gibisin o gözlerinde onun bakışını hissediyorum öfke ve katili öldüren bakış var eğer bulursan yaralama onu öldür

Manolya

-şüphelendiğim biri var ama şuan Arif gemiye binip onu öldürmeye gitmiş olabilir ben çetenin lideriyim size bir şey daha sormak istiyorum eğer ölürsem bütün mirasımı ve eğer ölürsemki arife çok sevdiğimi ve mutlu olmasını söylermisiniz bu bir ricadır

Doktor gözlerime baktı
-ne dediğinin farkındamısın sen yaşayacaksın bunu benim için yapcaksın manolya ben senin için burdayım baban olarak seni destekleyeceğim

Manolya
-benim bir kolyem var uzun zaman önce bir söz vererek taktım bundan sonra siz takacaksınız bana yardım ettiğiniz için o sizi hep koruyacak sizi iyi anılara götürür

Doktor kızının eşyaları almaya odasına gitti ve çok geçmeden geldi
-işte bunlar hepsi bunlardan yardım alarak katili öldür ve benim için yaşa
Yarın taburcu olacaksın kimseye demeden onu öldür yada plan kur çeteye haber ver

Doktor odamdan ayrılır
Ben uykuya dalarım rüyanın içinde babamı görürüm babam beni salıncakta sallar birden kaybolur onu aramaya çıkarım ama hiç bir yerde bulamam heryeri gezerim uzunca bir süre sisli havada ama bir ses yükselir o sese doğru giderim babam yerde kan içinde katil maskeliydi ve kaybolur

Bir süre sonra uyandığımda mithatı yanımda görürüm
-ne işin var burda

Mithat
-Arif gemiyle gitti sana bu notu vermemi söyledi

Notu aldım okumaya başladım
Sevgili manolya biliyorum ki seni sevdiğimi biliyorsun biliyorsun bu çeteyi bizim gibiler için açtık sen çok yanımızda olamadın ama kızı kurtarmışsın işte benim sevdiğim kadın böyle devam eder ama yaralı olmalısın artık çeteyle arana mesafe koy ve kendi hayatını yaşamalısın
Ben senin intikamını alacam ama sen bana karışma seni seviyorum çünkü sana zarar gelmesinden hep korktum ben seni hala lisedeki küçük olarak görüyorum güçsüz zayıf ve güzel olan senin için herşeyi yaparım sense benim için yaşamalısın bunu benim için yapmalısın mithat seni seviyor ona şans verip bu ülkeden ayrılmalısın şuan duygularım nasıl sana karşı bilmiyorum her gece özlemle uyanıyorum uykusuz geçiriyorum ben bu çete kurulduktan beri yaşamadım düzgün bir yaşantım olmadı dilerimki bundan sonra ölümden sonra bir hayat sürerim hayatım çeteden ibaretti üyelerini bir o kadar sevdimki şuan hepsi güçlü yetenekli onları seviyorum onlarda benim gibi yaşamayacak daha güçlü bir şekilde yaşayacak sana son sözüm kendi hayatını devam ettir ve mutlu ol seni seviyorum

Uzun süre mektupta vedalaştım ve ayağa kalktım üstümü giydim doktorun verdiği çantayı aldım dışarı doğru koştum mithat arkamdan bana sesleniyordu ben umursamıyordum çünkü hayatın acımasız oluşu beni sinirlendiriyordu hayat acımasızdır bunu bazen kendi elimizde yaparız kendimiz kararlar alırız bu kararları devam ettiririz ama yaşarız yaşadığımızda insanlar bizi mutlu olarak görür ama bizim düzgün hayatımız olmaz
Anılarım birer birer beynimin içinde Yaşar ama devam etse bile düşünemem arabaya binip giderken hava bulutlu olur yağmur yağmaya başlar yağmur bu şehri kapatır ama bir o kadarda kötü anlam taşır şuan gemideki Arif yağmurdan dolayı nasıldır yada benim kalbim hepsi acı içinde hayyatta kalır benim kalbim buna engel çıkarmı bilemem ama ben intikam üzerine yaşarım ya arifle beraber ölücektik yada hayata son verip yaşayacaktık o ayrılmayı seçti şuan bende intikam almayı seçtim fotoğraf makinesini çantadan çıkardım babamın öldürüldüğü sokağa çıktım kalabalıktı herkesi çektim Notlar yazdım şu saatte biri geldi şu saatte biri sokaktan geçiyordu önemli anlarıda yazdım annem aramaya başladı telefonu kapattım kelimeler birden bire depreşti arabayı bıraktım ağlamaya başladım arabama biri bindi korktum ama bu küçük kızdı bana baktı güldü
-sen o ablasın seni sevdiğimi biliyorsun ben küçük olduğum için çeteye katılamadım ama biliyorumki sen çok güçlüsün cebinden çıkartıp bir kolye verdi ve birde bana hediye verdi ve koşarak arabadan ayrıldı ilk defa biri bana hediye vermişti çok sevinmiştim açtığımda bu bir kazaktı üzerimdeki kazağı çıkartıp kazağı giydim kazağın üstünde bir not vardı notta
her canlı için hayat zordur ama bazı kahramanlar pelerin takmaz onlar gizli yaşar hayatlarını onlar hep kahramandır
Ağlamaya başlarım...