Delirdim yine gece gece...
Tuhaf bir hırsla kalktım yerimden,
İçimi bir anda nefret aldı.
Bir anda öfke doldum sana.
Duygumun geçmesini bekledim.
Sadece bekledim.
Geçmedi.
O an ya ölecektim ya da öldürecektim.
Ölmeyi tercih ettim.
Kıyamadım bak yine sana...
Göz bebeğime.
Nefretlik aşkıma.
Balıma.
Hoşçakal demeden önce,
Bir kere daha sarıl bana...
Gidişimi ayakta alkışlayacak kadar güzel;
İçimi pişmanlık duygusuyla dolduracak kadar tutkulu olsun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tutam Melankoli
PoetryMelankoliye inanır mısın? İçime çektiğim her nefeste alırım o tadı ben... Bilir misin yalnızlık bir senfonidir. İnsanı içine çeker, hapseder, kurtulmak için çaba harcamazsın.. Üzgün müsün? Daha yeni başladın oysa acı çekmeye. Yarana merhem olur muy...
