Bir bakarsın,
hiç tanımadığın simalardasın..
Neden diye soramazsın,
bilirsin..
Kalkarsın,
acizliğe baş kaldırmaya..
Yığılırsın,
ne takatin kalmıştır ne de hissin..
O an anlarsın işte...
Ne sen kalmışsın bu diyarlarda ne de ben..
Gidersin; ardına bakmadan bi'başına..
Dümdüz edersin benliğini..
Kenetli dişler kırılır bi'zaman sonra..
Üzülmeyi denersin, duygunu yitirmişken..
Ölmek istersin bir de..
Ne için yaşadığını unutunca.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tutam Melankoli
PoetryMelankoliye inanır mısın? İçime çektiğim her nefeste alırım o tadı ben... Bilir misin yalnızlık bir senfonidir. İnsanı içine çeker, hapseder, kurtulmak için çaba harcamazsın.. Üzgün müsün? Daha yeni başladın oysa acı çekmeye. Yarana merhem olur muy...
