Hisleri denize döküldü o gece,
Yılların birikimi kafiyeyi arttırdı..
Sabahlar olmadı, durmadı, durdurmadı..
Susmadı dökmeye devam etti kahpeliğini..
Nihayetinde boşaldı tüm emekler,
Susturdu tüm aşinaları..
Ağladı hatırladığı kadarıyla,
güldü de; inandığı kadarıyla,
kızdı da, nefretiyle,
öldü de, selametiyle..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tutam Melankoli
PoetryMelankoliye inanır mısın? İçime çektiğim her nefeste alırım o tadı ben... Bilir misin yalnızlık bir senfonidir. İnsanı içine çeker, hapseder, kurtulmak için çaba harcamazsın.. Üzgün müsün? Daha yeni başladın oysa acı çekmeye. Yarana merhem olur muy...
