YILDIZ ÇİÇEĞİ

4.BÖLÜM: GÖZYAŞLARI

Şuan ne mi yapıyordum ?
İnci hanımın bana vermiş elbiseyle bakışıyordum. Fazla güzeldi ben Pahalıyım diye bağıyordu  , giymek istemiyordum ama beni baya tembihlemişti giymem için. İnşallah akşamı belasız bir şekilde atlatabilirim , daha fazla ayakta durmadan bana verilen odadaki giyinme odasını geçtim.

Hayran gözlerle kendime aynadan baktım, elbise tamda bedenime göreydi çok zarif durmuştu üzerimde. Hafif toz pembe renginde idi , ucuda ise kelebek deseni vardı . Saçlarıma da salık bırakmıştım. Sanki karşımda ki ben değildim. Dalya Duman değildim , Ben

Dalya Uluhan olmuştum.

Olmam gereken yerdeydim , tamamlanmıştım.

Uluhanların tek kızı. Onlara gerçektende benzediğimi fark ettim. Daha çok tanımıyorum ama görünüş olarak benziyorduk ben en çokta Karan Uluhana benziyordum daha doğrusu Deha ile ikimiz benziyorduk.  Düşüncelerimi bölen öksürük sesiydi.
Arkamı döndüğüm an Oğuz beyle göz göze gelmemiz bir oldu. Donmuş bir şekilde gözlerini üzerimde gezdirdi. Ellerimi önümde birleştirerek hafifçe gülümsedim. Birinin konuşması gerekiyordu tabi ki de o kişi bendim.

'' Şey ben hazırım. '' Bir cevap bekledim , ne biliyim genellikle babalar kızlarına ne diyebilirdi ki ? Ama beklediğim cevap kesinlikle bu değildi.

'' Hazırsan aşağı inelim şimdi gelirler. '' diyerek odadan çıktı . Çok mu saftım?

Evet Dalya çok safsın küçücük bir hareketlerine inanacak kadar safsın Dalya.

Arkasında bende aşağı indim. Kimse ile göz teması kurmadan boş bir yere oturdum. Bir sür sonra İnci hanımın heyecanlı sesi kulaklarıma ilişti.

'' Geldiler , geldiler. '' herkesle birlikte istemesem de bende ayağa kalktım. Yine bütün güzeliği ile içeri Duru girdi. Hızlıca İnci hanıma sarıldı ikisi özlem le birbirlerine sarıldı. GÖzlerimi onlardan çekip annemlere çevirdim. Annem beğeniyle bana bakıyordu. Babam yanıma gelip sarıldı. Şaşırdım ondan hiç beklenmedik bir hareketti. bir şey demden ayrıldı , arkasından yiğit sarıldı. Aramız aslında nötürdü hiç bir kötülüğünün görmemiştim bunca zaman.

'' Nasılsın Dalya abla.'' gülümsedim.
'' iyiyim Yiğit sen nasılsın, okul nasıl gidiyor.'' Bayağdır görmüyordum, büyümştü kerata. Omuz silkti

'' Aynı değişen bir şey yok sadece dersler Zor geçiyor o kadar. '' saçlarını karıştırdım. İnci hanımın sesi ile ona baktım.

'' hadi sofraya geçelim ozaman.''  adımlarımızı sofraya yönlendirdi. Artık şu akşam bitsin. Sadece Karan beyin yanı boştu , tekrar gözlerimi etrafta dolaştırdım bir umut boş yer vardır diye. Annemin sert sesi ile ona baktım.

'' Niye ayaktasın Dalya otur ''  hiç bir şey demeden Karan beyin yanına oturdum. Ege konuştu.

'' Eee abla nasıldı bensiz bir gün. '' herkes egenin bu dediğine güldü ben ise tebessüm ettim. Duru gülümseyerek saçları arkaya attı.

'' Vallaha ablacım harikaydı acaba hep böyle mi yapsamı ne.'' Hızla kaşlarını çattı ege.

'' Hayır abla ben seni özledim bırakmam.'' oysa daha bir gün olmuştu. Oğuz bey öksürdü gözleri ile annemleri gösterdi. Ama ege oralı olmayarak omuzlarını silkti. 

Annem bana baktı sonra gülümsedi. Dışarıdan ne kadar içtenmiş gibi görünsede değildi.

'' Kızım sen nasılsın, iyi misin ?'' kafamı salladım.

'' iyiyim anne ''  İyi falan değilim.

Konuşmasına devam etti.

'' öz ailenle anlaşabildin mi peki.'' Gözlerimi kısaca onlarda gezdirdim. Bu sorunun altında bizi rezil edebilcek bir şey yaptın mi demekti.