දෑසේ දුරින් 🦋
12 කොටස
"මෙහේ සීතලයිනේ..."
මම හිතුවේ ශටර් එකෙන් එලිය බලාගෙන. දැන් දවල් දෙකට විතර වෙලා තිබ්බත් අව්ව මැදින් මගේ ඇඟට සීතලක් දැනුනා. මම හිටියේ බණ්ඩාරවෙල ටවුන් එකේ ඉදලා මගේ අලුත් ලෙඩාගේ ගෙදරට යන ගමන්. ඒක තිබ්බේ ටවුන් එකට ටිකක් ඈතින්. මම බස් එකේ යන්න ලෑස්ති වෙලා හිටියත් තාත්ති මට යන්න කැබ් එකකට කෝල් කරලා තිබ්බා. ඒක නිසා මම ආවේ ඒකෙ. ඒකත් නරකම නෑ. බස් එකේ ආවා නම් දූවිල්ලයි මහන්සියයි... බස් එකෙන් බහිනකොට මට බඩු බනිස් වෙලා තියෙයි...
ඒවා සේරම පැත්තකට දාලා මම අලුත් පැත්තේ සිරි නරඹන්න ගත්තා. කලින් ට්‍රිප් ඇවිත් තියෙනවා තමයි. ඒත් මෙච්චර නිදහසේ බලන්න වෙලාවක් හම්බෙලාම නෑනේ... අපි ගිය පාර දෙපැත්තෙම තිබ්බේ තේ වතු. තැනින් තැන ගෙවලුත් තිබ්බා. මේ පැත්ත මාර ලස්සනයිනේ. හැමදාටම මෙහේ ඉන්න හිතෙනවා. මම හිතුවේ අහසේ පාවෙන සුදු පාට පුළුන් කුට්ටි වගේ වලාකුළු දිහා බලාගෙන. සුදුයි නිලුයි අහස, ඊට යටින් පේන තෙක් මානයක තියෙන කොල පාට තේ යායවල්... මේක නිකන් මිහිපිට දිව්‍ය ලෝකයක් වගේ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"මේ මහත්තයලා කොහාටද යන්නෙ...."
තේ වත්තක් මැදින් එහාට මෙහාට වංගු තියෙන පාරක් දිගේ ගිය කැබ් එක ඒ තරම් උස් නොවුණු කන්දක් මුදුනේ තිබ්බ ගේට් එකක් ගාවින් නැවතුනා. ඩොක්ටර් වර්ෂවිතාන මට ශෙයා කරලා තිබ්බ ලොකේශන් එක මෙතනද... වෙන්න ඇති.. ඒක බලාගෙනනේ මෙච්චර දුරක් ආවේ.. ආවේ.. ඈතින් ලොකූ ගෙයක් යන්තමට පෙනුනත් උස ගේට් එක නිසා කිසි දෙයක් පැහැදිලිව පෙනුනේ නෑ. ඒ ගේට් එක ගාව හිටිය මනුස්සයෙක් මරුමුස් මූණක් පෙන්නගෙන මම ආව කැබ් එකේ ඩ්‍රයිවර් ගාවට ඇවිල්ලා කොහෙද යන්තෙ ඇහුවා.
YOU ARE READING
දෑසේ දුරින් 🦋| ᵞⁱᶻʰᵃⁿ ᶠᵃⁿᶠⁱᶜ|ⁿᵒⁿ ᶠⁱᶜᵗⁱᵒⁿ ᵇˡ (Slow Update)
Fanfictionඉතින් නුඹ රැඳෙනවා නම් දෑසේ දුරින් බලා ඉන්නම් කෙදිනකදි හෝ මගේ ම වනතෙක් දෑසේ දුරින් 🦋 Yizhan | non fiction bl AnastasiaWang27
