06 කොටස 🦋

762 105 19
                                    

දෑසේ දුරින් 🦋
06 කොටස

කැහ් කැහ් කැහ්....

දැහැනා කකා හිටිය බත් ටික ඉස්පොල්ලෙ
යවාගෙන කහින්න ගත්තා. මම පිඟානත් පැත්තකින් තියලා ඌට දඩාන් ගාලා එකක් දීලා ඇරියෙ ඌට කටේ තිබ්බ බත් ටිකත් එලියට විසි වෙන්න. ඌ මාව බැදලා කනවද තම්බලා කනවද ලුක් එකකින් බලාගෙන ඉද්දි මම දත් තිස් දෙකම පේන්න හිනාවක් දැම්මා... ආ නෑ... තවම තිස් දෙකම නෑ. ඥාන දත තවම එන ගමන් මග.

"උඹට මෝල්ද වේසාවෝ... උඹ හිතුවද රූම් යන උන් රූම් යන්නෙ තට්ටු ඇදන් වලට වෙලා කයිය ගහන්න කියලද... "

"හරි ඉතිං... ඒවගෙ තියෙන්නෙ තට්ටු ඇඳන්ද කියලා දැනගන්න මම රූම් ගිහින් නෑනේ..."

දැහැනා මට කින්ඩියට වගේ රූම් ගිහින් තට්ටු ඇදන් වලට වෙලා කයිය ගහන්නද කියලා අහනකොට මටත් ලැජ්ජ හිතුනා තමා. ඒක ඉතින් මම හිතලා කිව්වෙ නෑ. හැබැයි හිතනකොට තමයි තේරෙන්නේ එක මොන ගොං කතාවක්ද කියලා. රූම් යන උන් ඕක අස්සට ගිහින් වෙන දෙයක් කරන්නේ නෑනේ. මීයා අල්ලන සෙල්ලමනේ කරන්නෙ... ඒකට ප්‍රයිවසි එකකුත් ඕනනේ... ඊව්ව්...  තට්ටු ඇදන් තිබ්බොත් යට ඇඳේ එකාට උඩ ඇඳේ එකා කරන එකත් ඇහෙනවා පේනවා... හදිස්සියේ වත් උඩ එකා හයියෙන් උඩ පැන්නොත් යට උන් හුස්ම හිර වෙලා මැරෙන්නත් පුළුවන්...ඒක නිකන් පබ්ලික් සෙස් කින්ක් එකක් වගේ වෙනවා... හරිම වේසයි... හත් දෙයියනේ... මම මොනවද පගෝ ඒ හිතුවේ... මමත් මුන් එක්ක ඉදලා වල් වැදිලා. නැත්තම් මම සිරිමත්ටත් වඩා ආදර්ශමත් අම්මිගේ ශුඩු පුචා...

"ඒක නෙවේ... මොකෝ උඹට අවේලාවේ මේ පැත්ත මතක් වෙලා... මොකෝ සීන් එක..."

"නෑ බන්... අම්මිගෙ කරච්චලේ ඉවසන්න බැරිම තැන මම ආවේ...."

බත් කාලා පිඟානත් ඇතුලෙන් ගිහින් තියලා දැහැනයි මමයි ආයෙම එලියට ආවා. පුරුදු විදියටම එලියෙ බංකුව උඩින් වාඩි වුණ මම අද දවස අස්සෙ වෙච්ච කෙරිච්ච දේවල් ටික දැහැනට කිව්වෙ ඌ බඩ අල්ලගෙන හිනා වෙද්දි. කොච්චර හිනා උනාද කිව්වොත් ඒ පගයව බංකුවෙනුත් තහප් ගාලා බිමට ඇදගෙන වැටුනා. ඒ කියලා ඌ සැලුනද... නෑ... ඌ බිම පෙරලි පෙරලි හිනා වුණා.

දෑසේ දුරින් 🦋| ᵞⁱᶻʰᵃⁿ ᶠᵃⁿᶠⁱᶜ|ⁿᵒⁿ ᶠⁱᶜᵗⁱᵒⁿ ᵇˡ (Slow Update)Where stories live. Discover now